Fly4free.pl

Jeden z większych grobowców ma tutaj Jan Kobylański – głośny (i kontrowersyjny) swojego czasu działacz polonijny:



Śladów po USOPAL (organizacji założonej przez J.Kobylańskiego) jest więcej:



Cmentarz Recoleta to specyficzne miejsce i moim zdaniem absolutne „must see” w Buenos Aires. Europejczykom większość nazwisk pochowanych na tym cmentarzu mówi niewiele albo nic, ale dla Argentyńczyków jest to swoisty odpowiednik naszych Powązek.

Wracając do centrum po raz kolejny zwróciłem uwagę na dziwny tutejszy zwyczaj. W wielu miejscach można spotkać osoby prowadzące czasem po kilkanaście psów na smyczach, które ewidentnie należą do różnych właścicieli. Wygląda to tak, jakby funkcjonowała tutaj jakaś forma „wyprowadzaczy piesków na spacer”:





Tymczasem po krótkim odpoczynku (a przy okazji napisaniu kolejnego kawałka relacji) wybieram się do Puerto Madero.Puerto Madero to stary port po porządnej rekonstrukcji. W zasadzie ze starego portu zostały tu tylko dźwigi i parę wraków. Reszta jest całkiem nowa. Po pierwsze powstała dzielnica wieżowców, mały argentyński Manhattan, w którym sądząc po szyldach swoje siedziby mają głównie międzynarodowe korporacje. To pierwszy widok na wieżowce z okolic Laguna de los Coipos:



Ale Puerto Madero to nie tylko nowe miasto. To przede wszystkim hektary terenów zielonych tworzących unikany park „Reserva Ecologica”, w którym wytyczono kilometry ścieżek rowerowo-pieszych. Można nimi dotrzeć między innymi do punktu widokowego na ujście La Platy:



Jest to akurat taki punkt widokowy, z którego nic specjalnego nie widać :-). Lejek La Platy jest tutaj już na tyle szeroki, że nawet wybrzeża Urugwaju są niewidoczne. Jedyne co można było zobaczyć to dosłownie galopujący do przeciwnego brzegu speedboat:



Cały teren parku to obszar zamieszkiwany przez dziesiątki unikalnych gatunków – zarówno roślin jak i zwierząt. Niektóre z nich mogą teoretycznie być niebezpieczne, stąd co chwilę można zobaczyć tablice ostrzegające przed wężami, między innymi żmijowatym wężem Yarara:





Obszar parku jest też naturalnym siedliskiem wielu gatunków ptaków:









Można też spotkać poważniejszego mieszkańca – na poniższego jaszczura (brazylijskiego teju) mało nie wszedłem. Był to całkiem dorodny okaz – miał co najmniej 1 metr długości i poruszał się równie majestatycznie jak waran z Komodo:-) :



Cały obszar parku to w ogóle niezła odskocznia od Buenos Aires. Wszędzie jest zielono, cicho, dużo chłodniej i bardziej sielsko, co stanowi spory kontrast w stosunku do centrum miasta.

Wracając w stronę miasta, w Puerto Madero można zobaczyć stary żaglowiec „Presidente Sarmiento”, który obecnie pełni rolę okrętu-muzeum. Co ciekawe miał on okazję odwiedzić dzisiejszą Polskę – aczkolwiek jeszcze w czasie rozbiorów. Zawijał wówczas m.in. do niemieckiego jeszcze Szczecina na początku XX wieku:-)





Z tego miejsca roztacza się zresztą bardzo ładny widok na nową część Puerto Madero – z jego wieżowcami w towarzystwie starych dźwigów:



Spacerując po Puerto Madero można co chwilę obserwować lądujące na pobliskim lotnisku AEP samoloty. Akurat lądowała maszyna znanego z Europy Norwegiana, który ma tutaj jedną ze swoich baz obsługujących lokalny rynek:



Kto wie, być może właśnie tą maszyną będę jutro leciał do Mendozy… :-)

W bliskim sąsiedztwie można zobaczyć monumentalny i elegancki do przesady budynek Centro Cultural Kirchner:



Będąc w Buenos Aires nie sposób nie wspomnieć o tangu. W mieście organizowanych są dziesiątki spektakli i show prezentujących umiejętności najlepszych tancerzy. Można się z nimi spotkać również na ulicach, w popularnych miejscach turystycznych:





Argentyna to (kolejność przypadkowa): Maradona, Evita, Papież Franciszek, tango…i wołowina :-) Pewnie wymienić należałoby jeszcze parę innych rzeczy (np. wino) ale to zostawię sobie na później :-). Wiem, że Argentyńczycy uważają się również za mistrzów świata od pizzy ale lepiej wychodzi im chyba wołowina. Zresztą nie tylko sama wołowina:



Ilość steakhousów w Buenos Aires może konkurować wyłącznie z ilością pizzerii :-) Ewentualnie kawiarni i lodziarni – ale tutaj już nie byłbym taki pewien :-)

Tymczasem powoli pakuję się w dalszą drogę. Dzisiaj z Buenos przenoszę się do Mendozy leżącej blisko granicy z Chile – winnej stolicy Argentyny.Powoli żegnam się już z Buenos ale w końcu uporządkowałem do końca zdjęcia z obu spędzonych tutaj dni.

Buenos Aires to podobno Paryż południa. Coś w tym naprawdę jest. Jeśli chodzi o architekturę to w wielu miejscach zaskakuje ona bardzo pozytywnie. Często można zobaczyć również jak „stare” połączone jest z „nowym”, np. poniżej kościół metodystów wciśnięty pomiędzy współczesną zabudowę:



…lub jeszcze bardziej drastycznie:





Przez centrum miasta przechodzi aleja 9 lipca – podobno najszersza na świecie. Rzeczywiście trudno jest ją zmieścić w kadrze. Podobnie jak szybko przejść na drugą stronę :-)





Obok głównego skrzyżowania, na którym umieszczono wspominany już wcześniej obelisk znajduje się taras (na dachu komisariatu policji tak w ogóle), z którego można go objąć w całości:



W pierwszy dzień późnym popołudniem wybrałem się jeszcze do dzielnicy San Telmo. Pora chyba najgorsza na odwiedziny w tym miejscu - ale tak wyszło. Nie było już ani pchlich targów ani jeszcze rozłożonych barów i wieczornego życia:









Klimat antykwariatów i targów staroci w jakiejś części oddawał opustoszały już niemal San Telmo Mercado:





Jeszcze kilka zdjęć z okolicy mojego hotelu. W pobliżu znajduje się naprawdę ładny Plaza Lavalle, przy którym można zobaczyć m.in. Pałac Sprawiedliwości, w którym zlokalizowany jest Sąd Najwyższy Argentyny:



Po przeciwnej stronie olbrzymi gmach jednej ze szkół:



…oraz jeszcze większy Teatro Colon z salą na ok. 2500 widzów:



Na placu zwraca uwagę gigantyczne drzewo o szerokości i wysokości mniej więcej fasady teatru. To nic innego tylko odmiana znanego z naszych doniczek fikusa:-) :



Na koniec kilka zdjęć Buenos Aires by night:









Podsumowując: miasto zrobiło na mnie bardzo pozytywne wrażenie i na pewno będę tu chciał jeszcze wrócić – tym bardziej, że kiedyś w planie mam rejs wokół przylądka Horn, który zaczyna się lub kończy właśnie w Buenos :-)Podróż do Mendozy zaliczyłem na pokładzie samolotu Norwegiana, który co było widać wyraźnie, jest tutaj zauważalnym graczem na lotach krajowych:



Lotnisko Aeroparque (AEP) w odróżnieniu od lotniska międzynarodowego (EZE) położone jest blisko miasta. Najłatwiej dostać się tam komunikacją miejską – np. autobusem nr 45 (koszt 21 ARS). Samo lotnisko zorganizowane jest tak jak każde inne. Nie ma za co chwalić ani specjalnie narzekać. Jeśli już miałbym jednak ponarzekać, to na to, że nie ma tutaj ani jednego saloniku, do którego można wejść na PP :-)

Trzeba przy tym przyznać, że kontrola bagażu przy check-in była konkretna. Ważono wszystko, z damskimi torebkami włącznie i ewentualne nadbagaże kończyły się jakimiś nerwowymi operacjami przy ladzie.

Najważniejsze, że lot odbył się planowo. Praktycznie komplet pasażerów:



Bulaj w samolocie do najczystszych nie należał ale udało się przez niego zrobić parę zdjęć. Ogólna panorama Buenos z lasem mniejszych i większych budynków wygląda imponująco. Można nawet dostrzec obelisk:





Wyróżnia się Puerto Madero, w którym byłem wczoraj. Ta zielona wyspa z widocznymi lagunami to właśnie park „Reserva Ecologica”, o którym pisałem wcześniej:



Jeszcze rzut oka na ujście La Platy:



…a po blisko dwóch godzinach lotu można było zobaczyć Andy:



Lotnisko w Mendozie jest kompaktowe. W dziwny sposób jest zorganizowana komunikacja – teoretycznie kursuje mnóstwo autobusów ale aby z nich skorzystać trzeba posiadać kartę „Red Bus” (działa na podobnej zasadzie jak SUBE w Buenos Aires). A co ciekawe karty tej na lotnisku kupić się nie da…

Na szczęście działają tutaj zarówno Cabify jak również Uber (to jedyne miejsce w Argentynie, gdzie funkcjonuje legalnie). Co ciekawe, Uber ma nawet wyznaczone miejsca do pozostawiania/odbioru podróżnych: