Fly4free.pl

A to pierwszy widok na Hellesylt, jaki można było zobaczyć przed godz. 9:



Hellesylt to bardzo mała wioska, która liczy zaledwie niespełna 300 mieszkańców. Statek miał tutaj wyłącznie godzinny postój techniczny przewidziany dla kilku całodniowych wycieczek, które rozpoczynały się właśnie w Hellesylt a kończyły w kolejnym porcie – Geiranger.

Podczas przybijania do nabrzeża w Hellesylt mgła podniosła się już prawie całkowicie odsłaniając wysokie zbocza fiordu oraz zabudowę zdominowaną przez jakąś halę. Pewnie zmieściliby się w niej wszyscy mieszkańcy wioski :-)



A to już pełny widok na Hellesylt. W zbliżeniu widać rozdzielającą wioskę na dwie części rzekę z widowiskowym wodospadem, kościół, zabudowę…oraz autobusy wycieczkowiczów z naszego statku:



Tak wyglądało to w nieco szerszej perspektywie:



Pomiędzy Hellesylt a Geiranger (zresztą nie tylko) kursują promy pozwalające nie-statkowym turystom podziwiać fiord od strony wody jak również obsługujące miejscowych mieszkańców:



Postój tak jak było zaplanowane był krótki i trwał tylko tyle ile musiał trwać. Więcej czasu zajęły czynności techniczne związane z cumowaniem (rzucanie i mocowanie lin, odwracanie statku itd.) niż sam postój. Około godz. 10 rozpoczęliśmy dalszą wędrówkę wgłąb naprawdę niesamowitego Geirangerfjordu.

Co ciekawe niektóre statki wycieczkowe nie płyną do Geiranger a jedynie zatrzymują się na postój w Hellesylt, po którym wychodzą z fiordu na pełne morze. Biorąc pod uwagę niezwykłe widoki we fiordzie oraz w samym Geiranger trudno mówiąc szczerze mi to zrozumieć – proponuję zwrócić uwagę na to, żeby tego uniknąć jeśli ktoś będzie się wybierał do tej części Norwegii.

My w każdym razie ruszyliśmy dalej. Zbocza na tym odcinku są w wielu miejscach prawie pionowe. Do tego niepoliczalna ilość strumyków, leżące tu i ówdzie pozostałości śniegu no i dosłownie wodospad na wodospadzie. Zresztą wiele z nich składa się z kilku części – kaskad, które musi pokonać woda zanim zasili fiord:











Po kilkudziesięciu minutach wolnej żeglugi na horyzoncie pojawił się jeden z najbardziej popularnych wodospadów w tym fiordzie znany pod nazwą "7 Sisters":





Akurat teraz (wiosną) można z mniejszą lub większą dokładnością policzyć wodospadowe "siostry" i faktycznie widać 7 większych strumieni. Tych mniejszych chyba nikt nawet nie próbował liczyć… W bardziej suchych okresach podobno wodospad ten zamienia się w zależności od sytuacji w "5 Sisters", "3 sisters" itd. Akurat nam było dane zobaczyć go w pełnej okazałości.

Powoli przepływamy obok wodospadu:



Praktycznie dokładnie naprzeciw – na przeciwnym zboczu - znajduje się również bardzo widowiskowy wodospad znany pod nazwą "Zalotnik". Niestety ze względu na porę dnia, akurat w tym czasie słońce świeciło dokładnie z tej strony i zdjęcia nie nadają się do publikacji. Tych, którzy będą w okolicy zachęcam jednak do obejrzenia obu wodospadów w realu – naprawdę warto :-)

Po fiordzie można też pływać mniejszymi jednostkami – nawet kajakami. Jak widać na poniższej fotce, niektórzy uczestnicy takich wypraw pozostawiają po sobie wątpliwej jakości pamiątki – napisy i graffiti na ścianach fiordu:



Jeszcze jeden (a w zasadzie dwa) rzut oka na fiord:





…i jesteśmy praktycznie na miejscu. Niestety w Geiranger dostępne jest nabrzeże (co ciekawe – rozkładane) umożliwiające przyjęcie tylko jednego statku i w tym dniu było ono zarezerwowane dla innej – znacznie większej od naszej – jednostki. Z tego powodu statek rzucił kotwicę w fiordzie a na ląd byliśmy dostarczani łodziami ratunkowymi (tzw. tenderami), które przez cały dzień kursowały tam i z powrotem.

Ale o wrażenia z samego Geiranger napiszę w kolejnej części.

C.D.N.No i jesteśmy w Geiranger. A w zasadzie gdzieś na wodzie, bo jak pisałem wcześniej akurat w tym miejscu nie mogliśmy przybić bezpośrednio do nabrzeża.

Jak to zwykle bywa, dla jednych transport na ląd łodziami ratunkowymi zwanych tenderami jest jakąś dodatkową atrakcją, dla innych utrapieniem ze względu na brak pełnej swobody przy schodzeniu ze statku oraz powrotu.

Aby uniknąć kolejek do tenderów, na kilka godzin przed przybyciem do Geiranger odbyła się dystrybucja darmowych biletów, które określały numer "naszej" łodzi. Obowiązywała tutaj zasada "kto pierwszy ten lepszy", z tym że oprócz biletu na pierwszy dostępny można było wybrać również późniejszy kurs – według własnych preferencji. Bilety obowiązywały przy tym tylko przy drodze na ląd; przy powrocie nie były już wymagane – obowiązywała wówczas wszystkich jedna kolejka aczkolwiek uczciwie trzeba powiedzieć, że powrót tenderami z reguły odbywa się dużo sprawniej ze względu na większe rozłożenie powrotów pasażerów na statek w czasie niż w przypadku schodzenia na ląd.

Statek rzucił kotwicę gdzieś na środku fiordu – na tyle wgłębi, że nie było z niego widać samego Geiranger. Sprawnie spuszczono kilka łodzi na wodę:







Samo zapełnianie łodzi odbywało się bardzo sprawnie i parę minut później byliśmy już w drodze na ląd. Dopiero z tej perspektywy patrząc na mikro-pomost dla tenderów widać ogrom statku:



Po paru minutach dotarliśmy na ląd, gdzie tender zacumował przy nabrzeżu obok innego wycieczkowca:



Na lądzie przywitał nas tradycyjnie jakiś lokalny troll:-)



Pogoda była rewelacyjna tzn. podobna jak w poprzednich dniach. Rano może było trochę chłodnawo, ale potem tylko lepiej z ok. 25-26 st. w środku dnia.

Geiranger to niewielka wioska – jeśli chodzi o obszar jest może większa od Hellesylt ale liczba mieszkańców podobna – niespełna 300. Przybycie dwóch statków dosłownie ją zwielokrotniło :-)

W ramach ciekawostek warto wspomnieć, że nad miejscowością i całym fiordem wisi odroczony w czasie wyrok – uważa się, że jedna z pobliskich gór wcześniej czy później osunie się do fiordu powodując tsunami oraz niszcząc okoliczne osady i prawdopodobnie całkowicie przeobrażając/niszcząc fiord. Na szczęście nie stało się to w czasie naszej wizyty :-)

W samym Geiranger miałem w planie – poza spacerem po wiosce, wybrać się na wycieczkę szlakiem turystycznym i zobaczyć fiord z góry. Wokół Geiranger jest zresztą całkiem sporo szlaków i łazikując po górach można tu spędzić naprawdę dużo czasu. Najważniejsze są zaznaczone na poniższej mapce:



Moim celem było przejście do widocznego na mapie punktu "Vesteras gard" a następnie na punk widokowy "Vesterasfjellet" (punkt B) oraz "Losta" (punkt C). Pierwszy z tych punktów widokowych zlokalizowany jest praktycznie na szczycie wiszącego nad portem klifu – zaznaczyłem go na poniższej fotce:



Ale po kolei…

Samo Geiranger jest miejscowością dość gwałtownie opadającą w dół – w stronę fiordu. Z tego powodu najpierw trzeba podejść wyżej – do miejsca, w którym znajduje się "centrum" osady. Po drodze minąłem stary kościółek z połowy XIX wieku:



…skąd roztacza się całkiem przyzwoity widok na położony poniżej fiord:



Naszego statku na w/w fotce nie widać – był zasłonięty przez drugiego kolosa cumującego w porcie.

Nieco powyżej kościoła można zobaczyć Fjordsenter – duży obiekt o bardzo nietypowym kształcie, w którym można zapoznać się z mapą okolicy, zasięgnąć informacji, skorzystać z jakiejś oferty gastronomicznej, sklepów z pamiątkami, toalet i pewnie czegoś jeszcze.



Dużym powodzeniem cieszy się otoczenie tego obiektu – stanowi ono miejsce do opalania, grillowania oraz wszelkiej maści relaksu.

W okolicach Fjordsenter rozpoczyna się spora część szlaków, w tym mój:



Początkowo droga biegła przez las, który stopniowo przeszedł w łąkę – aż do punktu "Vesteras gard", który okazał się parkingiem ze sporą gospodą. W obiekcie tym zresztą dostępny jest taras dla turystów, z którego roztacza się ładny widok m.in. na Fjordsenter - dopiero stąd można zobaczyć mocno nieregularny kształt tego obiektu:



Dalej przez dłuższy odcinek szlak jest praktycznie płaski i prowadzi przez otwartą przestrzeń:



Po drodze do punktów widokowych można spotkać cały zwierzyniec: pierwsze pojawiły się owce, które było słychać z daleka – owcza młodzież była nieprawdopodobnie rozdarta:







Uzupełnieniem były hasające po wzgórzach lamy (mówiąc szczerze nie wiedziałem, że potrafią osiągać takie prędkości) :







Całości dopełniały kozy.

Niestety obecność tego zwierzyńca miała zasadniczą wadę – ilość "min" na szlaku na tym odcinku jest nieprawdopodobna i trzeba naprawdę uważać, żeby w nie nie wdepnąć:-)

Pierwszy punkt widokowy zlokalizowany jest dosłownie na klifie:





Krawędź klifu jest zabezpieczona częściowo siatką – aczkolwiek otwarte pozostaje pytanie, czy ma ona chronić przed upadkiem turystów czy też liczne owce i kozy szwendające się w jej bezpośrednim sąsiedztwie…

Widok z punktu widokowego jest dosłownie bajkowy. Widać stąd bardzo dobrze cumujący przy rozłożonym nabrzeżu statek jak również sam fiord.






Z punktu widokowego roztacza się zresztą piękny widok nie tylko na sam fiord ale również na góry położone w głębi doliny:



Jak dla mnie jeszcze bardziej bajkowy widok jest tuż przed wejściem na punkt widokowy - pasterska chatka z zielonym dachem oraz zwierzyńcem dookoła:







Przejście do drugiego punktu widokowego dostarcza kolejnych wrażeń:





Tu już nie ma żadnych barierek – trzeba naprawdę uważać.

W drodze powrotnej warto jeszcze wspomnieć o soczystych, kwiecistych łąkach z widokiem na wielki wodospad w tle:



…oraz wijący się praktycznie przez cały Geiranger wielostopniowy wodospad: