Fly4free.pl

Nie spodziewałbym się tutaj również jakiegoś bardzo efektywnego streamingu podczas korzystania z internetu – nie sądzę (ale nie próbowałem), aby można w ten sposób było oglądać np. filmy na Youtube :-)

Być może powyższe informacje przydadzą się innym rejsowiczom. W każdym razie jeśli ktoś ma potrzebę korzystania w trakcie rejsu z internetu to mogę jedynie zarekomendować, aby wcześniej rozpoznać nieco dostępne oferty na planowanej trasie i się do tego przygotować. Można na pewno dzięki temu sporo zaoszczędzić – nie tylko pieniędzy ale również czasu, który w bardziej atrakcyjnych portach na pewno jest cenny :-)No i po dwóch nocach i całym dniu rejsu dotarliśmy do malowniczej stolicy Omanu – Muscatu.

Miasto jest położone nad Zatoką Omańską pomiędzy wybrzeżem a górami. Mieszka w nim ponad 3 mln mieszkańców a samo miasto jest bardzo rozległe – również dlatego, że praktycznie nie ma w nim wieżowców ani typowej wielkomiejskiej zabudowy w stylu pobliskiego Dubaju. Elewacje budynków utrzymane są w jasnej tonacji i w arabskim stylu a ich wysokość nie przekracza maksymalnych dozwolonych 10-u pięter, chociaż z reguły jest to znacznie mniej. A to pierwszy widok na miasto, jaki można zobaczyć jeszcze ze statku:



Tymczasem ostatni dzień na morzu minął spokojnie. Jak to zwykle bywa w leniwym dniu na morzu, Costa przygotowała bogaty program dnia. Miałem m.in. możliwość skorzystać w końcu z zaproszenia na popołudniową degustację win:





Wina jak łatwo się domyślić były oczywiście wyłącznie włoskie :-)

W ogóle cały wczorajszy dzień był „dniem włoskim” – od wystroju statku zaczynając, poprzez specjalne menu w restauracjach i okolicznościowych strojach kelnerów utrzymanych we włoskich barwach na tematyce wieczornej imprezy w teatrze skończywszy:



Niestety z racji tego, że był to ostatni dzień na morzu zaczęły się już przygotowania do zakończenia naszego rejsu – m.in. dzisiaj trzeba się było zadeklarować, kiedy planujemy opuścić statek (cumuje on w Dubaju aż 3 dni zanim wyruszy w kolejny rejs). Dla zainteresowanych były również organizowane spotkania informacyjne na tematy organizacyjne związane z zakończeniem rejsu – transportem bagaży, transferami na lotnisko, rozliczeniem konta itd.

Ponieważ w ramach posiadanego statusu mam możliwość bezpłatnego skorzystania ze statkowej pralni przed opuszczeniem statku, dostarczono mi również „instrukcję” jak z niej skorzystać :-) Sprawa jest prosta: trzeba wszystko co się chce wyprać wrzucić do otrzymanej torby (jest limit 25 szt.), wypełnić kwitek i zostawić na łóżku.



Steward sprzątając rano kabinę (są one sprzątane codziennie 2x – rano i wieczorem) zabiera torbę i z powrotem dostarcza wyprane rzeczy następnego dnia po południu – w zależności od tego jak chcemy: spakowane w kostkę w pudełku (do włożenia do walizki) albo na wieszakach. Miła rzecz – szczególnie jeśli ktoś nie planuje od razu wracać do domu tylko ma jeszcze jakieś inne plany po drodze :-)
W podobny sposób (ale tylko odpłatnie) można zlecać prasowanie (własnych żelazek na statek nie można zabierać – podobnie jak grzałki są skutecznie wyłapywane już na początku rejsu i trafiają do depozytu ze względu na zagrożenie pożarowe).

A tymczasem w okolicach recepcji oraz wszystkich barach pojawiły się choinki i świąteczne ozdoby:



Jak widać magazyny statku są dobrze przygotowane do świąt. Zresztą z tego co można usłyszeć od załogi, na pokładzie C (czyli trzecim poniżej poziomu wody) oprócz kabin załogi jest cała masa różnego rodzaju magazynów i warsztatów. Pokład ten przez załogę jest zresztą określany pogardliwym mianem „faweli” ale na tyle na ile pamiętam wizytę (na innym statku) na niskich pokładach nie wygląda tak źle, jak wynikałoby z tej nazwy :-) Poniżej pokładu C są już tylko pomieszczenia techniczne, maszynownia, instalacje odsalania wody, oczyszczalnia ścieków i inne ustrojstwa, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tego pływającego miasteczka.

A tymczasem niedługo wybieram się na zwiedzanie Muscatu – ale o tym napiszę już później.

C.D.N.Jestem tu drugi raz i mogę tylko powtórzyć, że Muscat to naprawdę bardzo ładne miasto.

Niestety jest też bardzo rozległe. Zacumowaliśmy w porcie położonym w okolicy dzielnicy Mutrah czyli w tzw. „starym” Muscacie. Oczywiście port nosi imię sułtana Qaboosa:



Sułtana zresztą dzisiaj miałem okazję oglądać wielokrotnie – ja przyglądałem się jemu a on mi:-) Widziałem zatem sułtana stojącego, uśmiechniętego, poważnego, pozdrawiającego oglądających go skinieniem dłoni, na tronie, na tle flagi narodowej, z kindżałem w ręku itd. Trzeba przyznać, że o ile w Salali był on widoczny często to tutaj widoczny jest dosłownie na każdym kroku.

Jeśli chodzi o sam port to jest to kolejny typowy port przemysłowy, po którym nie można poruszać się pieszo – portowe busiki przewożą pasażerów na bieżąco do/z portowej bramy z krótkim przystankiem w niewielkim budynku terminalu w celu szybkiej kontroli bezpieczeństwa. Gospodarzom bardziej niż o kontrolę bezpieczeństwa chodzi chyba jednak o to, aby zapewnić klientów sklepowi wolnocłowemu znajdującemu się w terminalu – podobno jednemu z niewielu, w którym w Omanie można kupić legalnie alkohol (wyłączam przy tym lepsze hotele, które go mogą serwować – ale tylko turystom).

Nasz statek zacumował naprzeciwko okazałego jachtu sułtana:



Żeby oddać jego skalę dodam, że jest on wielkości średniej wielkości wycieczkowych statków pasażerskich :-)


Co prawda, sułtan ma swój własny port obok pałacu, ale jego jacht cumuje z jakichś przyczyn w porcie przemysłowym (poprzednim razem też tutaj był). Może jest za duży ? :-)

Pod portową bramą czekała na nas tradycyjnie armia taksówkarzy ale do starego Muscatu, w tym souku (czyli targu) Mutrah oraz dzielnicy rządowej, w której można zobaczyć m.in. pałac sułtana jest z portu stosunkowo blisko. Z kolei jeśli ktoś chciałby zobaczyć nowy Muscat z jego atrakcjami (przede wszystkim naprawdę tego wartym Wielkim Meczetem) musi być przygotowany na ok. 25 km wycieczkę. Zresztą jeśli ktoś ma w planach odwiedzić Wielki Meczet to właśnie od tego powinien zacząć swoje zwiedzanie – dla turystów jest on dostępny wyłącznie w godzinach porannych (od 8 do 11) z wyłączeniem piątków.

Podczas mojej poprzedniej wizyty w Muskacie (ok. 2 lata temu) o komunikacji miejskiej (autobusowej) co prawda się dość niekonkretnie mówiło (że jest) ale była jak Yeti – nie widziałem wtedy ani jednego przystanku ani tym bardziej autobusu. Tym razem pojawiły się i przystanki i oznaczone czerwone autobusy; co prawda nie było żadnych rozkładów jazdy ale to jest już i tak bardzo duży postęp. Wszystko wskazuje na to, że autobus nr 4 kursuje pomiędzy pałacem sułtana a Muskatem (prawdopodobnie nowym – ale to jest do sprawdzenia) – można go było zobaczyć co max. 10-15 minut i zachęcał do przejażdżki (nie skorzystałem bo postawiłem na piesze zwiedzanie). Jeśli by się to potwierdziło to byłaby to znakomita opcja dla indywidualnych wycieczek – np. z portu do Wielkiego Meczetu ponieważ dotychczas jeśli ktoś się tam chciał wybrać to musiał polegać na taksówkach, piętrowym autobusie turystycznym (drogi: kilkadziesiąt dolarów/dzień) lub zakupić jakąś wycieczką ze statku.

Już ze statku można zobaczyć okoliczne forty strzegące w przeszłości miasta. Obok Mutrah Souk na wzgórzu wznosi się Mutrah Fort a w oddali widać kilka wież-baszt, które są pozostałościami po innych dawnych fortach. W całym Omanie liczba fortów przekracza „duże” kilkaset – są one zachowane w różnym stanie i w dużej części wyłączone ze zwiedzania – ale z zewnątrz można je podziwiać bez ograniczeń:









Zresztą wież (baszt ?) z samego statku na różnych wzgórzach naliczyłem 14 – czasem były samotne a czasem stanowiły uzupełnienie jakiejś większej fortyfikacji. Większość z nich pochodzi z czasów, kiedy dzisiejsze wybrzeże omańskie znajdowało się pod kontrolą portugalską lub nieco później – imperium osmańskiego a dodatkowo było często najeżdżane przez sąsiadów lub prowadzące ze sobą wojny różne plemiona.

Ponieważ w Muscacie miałem okazję być już wcześniej, tym razem zaplanowałem sobie dzień wyłącznie w starej jego części – dzielnicach Mutrah, Ruwi oraz Muscat. No właśnie – trochę się można tutaj pogubić w nazewnictwie ponieważ Muscat to zarówno nazwa całej stolicy jak również jej dzielnicy, w której zlokalizowany jest pałac sułtana i dzielnica rządowa. Z kolei podział na „stary” i „nowy” Muscat ma charakter umowny. Może na pozór jest w tym trochę chaosu ale samo miasto naprawdę pozytywnie zaskakuje, jest bardzo czyste i zadbane a mieszkańcy nastawieni bardzo pozytywnie do turystów. Wzdłuż głównych ulic i chodników kilometrami ciągną się kolorowe, sztucznie nawadniane klomby a poziom czystości w najpopularniejszych miejscach turystycznych porównałbym do Singapuru. Praktycznie na każdym kroku można spotkać jakieś ekipy sprzątające lub myjące chodniki.



W pierwszej kolejności kilka słów o nowej części Muscatu, w której miałem być jakiś czas temu. Do tej części miasta prowadzi ruchliwą droga, wzdłuż której rosną wspomniane wielokolorowe i starannie utrzymane klomby co biorąc pod uwagę pustynną okolicę robi wrażenie. Zresztą miasto wydziera pustyni coraz to nowe tereny – nawet jeśli w niektórych miejscach wygląda to niepokojąco:



W mieście jest kilka monumentalnych bram – jedną z nich mija się właśnie wyjeżdżając z Mutrah w kierunku nowego Muskatu:



W ramach ciekawostek: jadąc w stronę nowego Muscatu można też zobaczyć popularne fast-foody w omańskim wydaniu:





Jak dla mnie wyglądają dość dziwnie – ciekawe, czy menu jest dostosowane do arabskiej kultury:-)

W nowym Muscacie podobnie jak w starszej jego części nie zobaczymy żadnej dzielnicy wieżowców lub szklanych budynków- ich wysokość nie przekracza wspomnianych 10-u pięter. Największą atrakcją tej części miasta jest wybudowany stosunkowo niedawno (w 2001 roku – zaledwie 7 lat po zarządzeniu budowy przez sułtana) Wielki Meczet Sułtana Qaboosa. Posiada on 5 minaretów, z których najwyższy mierzy aż 90 metrów a jego główna sala jest w stanie pomieścić do 6000 osób (do tego ok. 700 w osobnej sali dla kobiet). Uwzględniając wszystkie przestrzenie dla wiernych szacuje się, że jednocześnie może się w nim modlić ok. 20 000 wiernych, co czyni go jednym z największych meczetów na świecie:



Wielki Meczet w Muscacie to jednak nie tylko główny budynek. W rzeczywistości jest to olbrzymi kompleks wielu obiektów wraz z terenami zielonymi, których stan utrzymania budzi jednocześnie podziw i szacunek.

Przed wejściem do meczetowego kompleksu (osobno kobiety i mężczyźni) każdego czeka kontrola pod kątem tego, czy ubiór jest właściwy:



Sam dress-code i zasady zwiedzania są zresztą bardzo ściśle określone:



Po przejściu monumentalnej bramy można zobaczyć znakomicie utrzymane otoczenie meczetu – dużo zieleni, marmurowe chodniki oraz liczne fontanny:





Dopiero, gdy podejdzie się bliżej można zobaczyć budynki wchodzące w skład kompleksu:













Oczywiście przed wejściem do głównych budynków zostawiamy obuwie w szafkach, których jest tutaj cała masa:



Przypominając sobie opowieści przewodniczki z Salali warto dobrze zapamiętać, gdzie zostawia się swoje buty i liczyć, że nikt ich nie przestawi na inne miejsce ani nie pomyli ze swoimi :-)

Podczas modłów dla kobiet przeznaczona jest mniejsza sala, w której na licznych ekranach mogą obserwować imama oraz to co dzieje się w sali głównej meczetu:



W godzinach, kiedy meczet dostępny jest dla turystów kobiety mogą oczywiście również wejść do jego głównej sali:











Na pewno duży wpływ na ogólne wrażenie ma gigantyczny żyrandol znajdujący się w głównej sali. Ma on wysokość 14 metrów, powstał we Włoszech z wykorzystaniem tysięcy kryształów Swarovskiego i jest uważany za największy na świecie (chociaż o swoim żyrandolu w meczecie w Abu Dhabi mówią to samo, więc nie wiadomo, która wersja jest prawdziwa). W żyrandolu jest zamontowanych ponad 1100 lamp połączonych w kilkudziesięciu niezależnych obwodach. Efekt końcowy robi naprawdę nieprawdopodobne wrażenie, którego nie oddaje żadne zdjęcie.



Przy okazji warto zwrócić uwagę na widoczne na zdjęciach i ginące w cieniu największego mniejsze żyrandole – są one jego skromniejszymi (ale nadal naprawdę dużymi) replikami.

Wracając do „starego” Muscatu należy wspomnieć o Corniche czyli nadmorskiej promenadzie rozpoczynającej się niedaleko od portowej bramy, którą można przejść obok dzielnicy Mutrah w stronę pałacu sułtana.



Idąc w tym kierunku po drodze najpierw minąłem Mutrah Souk – jeden z najstarszych i największych na Bliskim Wschodzie tradycyjnych targów, który specjalizuje się w handlu suszonymi i solonymi rybami, przyprawami, daktylami, owocami, wyrobami rzemieślniczymi, perfumami oraz kadzidłem:







Idąc dalej Corniche minąłem Al Riyam Park, nad którym na wzgórzu można zobaczyć jeden z symboli miasta – gigantyczną kadzielnicę:



Niestety wejście na jej szczyt, gdzie zlokalizowany jest taras widokowy dzisiaj było zamknięte.

Nieco dalej minąłem kolejną okazałą bramę – tym razem strzegącej wjazdu do dzielnicy rządowej:



…oraz Bait Al Zubair Museum prezentujące historię i dziedzictwo Omanu (miłośnikom historii zdecydowanie polecam). Niestety w muzeum obowiązuje rygorystyczny zakaz fotografowania. Gromadzi ono liczne artefakty z obszaru Omanu, stroje, broń, informacje o fortyfikacjach na tym terenie a także informacje o historii Omanu oraz o rodzinie panującej.

Jak łatwo się domyślić, z elewacji przed muzeum na zwiedzających patrzy nie kto inny lecz sułtan Qaboos we własnej osobie:





Na końcu wędrówki promenadą Corniche można dotrzeć do pałacu sułtana. Wygląda on dość nietypowo ale nie jest to żaden stary budynek – powstał w latach 70-ych XX wieku:





Pałac można podejrzeć też od strony morza:



Niestety pałac nie jest udostępniony do zwiedzania (mieszka w nim sułtan) – można go obejrzeć wyłącznie z zewnątrz.

Naprzeciwko pałacu położony jest bardzo szeroki plac – a kilkaset metrów dalej – dokładnie naprzeciwko pałacu znajduje się Muzeum Narodowe.



Będąc w tej okolicy warto poświęcić przy okazji chwilę uwagi dwóm fortom zlokalizowanym po obu stronach pałacu. Z lewej jego strony znajduje się fort Al Mirani Fort pochodzący z XVI wieku, z przeciwnej zaś Al Jalali Fort – o około wiek starszy. Pierwszy z nich odegrał bardzo ważną rolę podczas zdobycia Muskatu przez Turków otomańskich.