Fly4free.pl

Oczywiście wymienione przeze mnie miejsca nie wyczerpują listy atrakcji w Abu Dhabi. Należą do nich jeszcze choćby Ferrari World czy wspomniane już najnowsze Louvre Museum. Na nie też przyjdzie kiedyś czas:-)

A tymczasem przypłynęliśmy do naszego końcowego przystanku – do Dubaju. W zależności od wykupionej wersji rejsu, dziś lub w jeden z najbliższych dni wszystkich pasażerów czeka też koniec rejsu. Część gości opuszcza statek już dzisiaj, zdecydowana większość (w tym ja) jutro a nieliczni – pojutrze. Zupełnie już nieliczni płyną dalej – na pierwszy z kilkunastu tygodniowych rejsów, która Costa Mediterranea będzie odbywać z Dubaju w okresie naszej zimy i przed swoim powrotem do Europy zaplanowanym na marzec.

W kolejnym poście napiszę jeszcze parę słów o Dubaju i powoli przyjdzie czas na koniec tej przydługiej już chyba relacji.

C.D.N.Od wczoraj statek stoi zacumowany w porcie w Dubaju, którego oficjalna nazwa to Port Rashid. Sam port położony jest stosunkowo blisko miasta i głównego lotniska (DXB) aczkolwiek podobnie jak w Abu Dhabi miasto jest bardzo rozległe i odległości do niektórych miejsc (np. Mariny lub sztucznej palmy) mogą być bardzo duże. Sam Dubaj ciągnie się kilometrami wzdłuż wybrzeża – ale na szerokość zapewne nie ma więcej niż 5-6 km (a miejscami nawet znacznie mniej) – dalej zaczyna się pustynia.

Po porcie nie można poruszać się pieszo (zresztą jest on bardzo rozległy a drogi kręte – do bramy portowej jest ok. 4 km), nie zapewnia on też zupełnie żadnego shuttle busu do bramy portowej. W związku z tym jedyne możliwości wydostania się spod terminala portowego to: taksówka (ew. Uber), piętrowe autobusy turystyczne, wycieczka ze statku lub darmowy shuttle bus oferowany przez którąś z galerii handlowych. Akurat w czasie naszego pobytu swój shuttle bus oferował Mercato Shopping Mall, który może nie jest położony w ścisłym centrum (o ile w Dubaju w ogóle coś takiego jest) ale umożliwia wydostanie się z portu. Sama galeria nie należy ani do najnowszych ani do największych, nie ma również w niej jakichś specjalnych tłumów:






Na pewno w każdym razie można tu zrobić zakupy – sklepów nie brakuje :-)

Można stąd również stosunkowo łatwo przemieścić się dalej korzystając z jednej z kilku linii autobusowych a później metra. Bilet dzienny na wszystkie linie i strefy w formie czerwonej karty NOL dostępny jest w automacie na niektórych przystankach autobusowych i wszystkich stacjach metra (pierwszy zakup 20 dirhamów + 2 za kartę czyli ok. 20 złotych).

Łatwym punktem orientacyjnym w mieście jest Burj Khalifa – póki co cały czas jeszcze najwyższy budynek na świecie, który jest widoczny praktycznie przez większość czasu:





Zresztą Dubaj to dziwne miasto – miejsce, gdzie wszystko musi być naj... oraz gdzie największą sztuką jest gościa zaskoczyć (lub najlepiej zszokować) a przy okazji mu coś sprzedać. Bo z punktu widzenia turysty główną atrakcją tego miasta nie są zabytki, o które tutaj trudno (chociaż kilka ich jest) ale liczne imponujące budowle – niespotykane gdziekolwiek indziej w takim natężeniu – oraz nie mniej liczne a zazwyczaj im towarzyszące gigantyczne galerie handlowe.

A tymczasem nasz rejs dobiegł końca. Wczorajszy dzień poza zwiedzaniem Dubaju minął na pożegnaniach – w ciągu ostatnich 3-ech tygodni udało się na statku poznać masę interesujących osób. Do tego doszło pakowanie – nie wiem jak u innych ale u mnie z powrotem dużo trudniej zazwyczaj jest się zmieścić w walizce… :-)

Za chwilę zamawiam Ubera i jadę do hotelu. Jeszcze ostatni rzut okiem na statek w porcie:



Powrotny lot Wizzairem do Katowic mam jutro wieczorem, zatem zostało mi to jeszcze trochę czasu na zwiedzanie i ewentualne zakupy.

Nie zamierzam tutaj konkurować z licznymi relacjami z samego Dubaju, które można znaleźć na F4F i które na pewno znacznie bardziej kompleksowo prezentują to miejsce, ale w kolejnym poście postaram się wrzucić trochę zdjęć z co ciekawszych miejsc wartych zobaczenia – przynajmniej wg mnie:-)

C.D.N.Na zakończenie relacji jeszcze małe co nieco na temat Dubaju.

Moim pierwszym celem po wydostaniu się z portu była galeria handlowa „Mall of the Emirates”. Oczywiście nie jest to żaden zabytek :-) Jak przystało na dubajską galerię handlową, musi znajdować się w niej coś nietypowego i jedynego w swoim rodzaju – w tym przypadku jest to stok narciarski wraz z różnego rodzaju zimowymi atrakcjami. Najłatwiej dojechać tam metrem, którego jedna ze stacji jest zintegrowana z tym obiektem.

Już z zewnątrz dziwny kształt zdradza, co znajduje się w środku budynku:



Galeria „Mall of the Emirates” oddana została do użytku około 10 lat temu i gromadzi pod jednym dachem kilkaset sklepów i punktów usługowych. Aby oddać jej skalę wspomnę, że jej łączna powierzchnia odpowiada 4-em stołecznym „Złotym Tarasom”.

Główną atrakcją jest centrum „Ski Dubai”, które można obejrzeć przez szybę:







Nie da się ukryć, że widok zamkniętego wewnątrz dużego obiektu stoku narciarskiego z kolejką krzesełkową, torem narciarskim, bałwanami i innymi zimowymi obrazkami wydaje się mocno surrealistyczny. Chętnych do skorzystania z atrakcji nie brakuje :-) Nie trzeba przychodzić ze swoimi nartami ani kombinezonem – wszystkie potrzebne akcesoria są dostępne na miejscu (w ramach ceny lub za dopłatą w zależności od rodzaju wykupionego biletu). Warto przy tym wziąć pod uwagę, że na zewnątrz potrafi być czasem upał rzędu 40-50 stopni, a w niewielkiej odległości od galerii znajduje się pustynia.

Jeśli ktoś miałby w planach obejście galerii i wszystkich jej poziomów, powinien sobie zarezerwować najlepiej cały dzień. A patrząc, że jest to tylko jedna z wielu gigantycznych galerii handlowych w Dubaju, można sobie łatwo wyobrazić ile czasu byłoby potencjalnie potrzebne, aby „zaliczyć” ich kilka, nie mówiąc o wszystkich.

W Dubaju zresztą ciągle coś się buduje – szacuje się, że w tym mieście zlokalizowanych jest około 1/4 wszystkich pracujących dźwigów na świecie i faktycznie coś w tym jest. Gdziekolwiek by się nie rozejrzeć widać ich dziesiątki. Galerie handlowe są zresztą miejscami, w których promuje się te dopiero powstające obiekty , sprzedaje apartamenty itp. Poniżej można zobaczyć makietę jednego wielu z takich projektów, z którymi można się spotkać co chwilę:



Z Mall of the Emirates pojechałem (dla zainteresowanych: bezpośredni autobus nr 81 ) w okolice hotelu Burj Al Arab, czyli słynnego „żagla”, który przez długi czas dzierżył miano najbardziej luksusowego hotelu świata – ostatecznie zdetronizowany został przez Emirates Palace, o którym pisałem przy okazji relacji z Abu Dhabi.

Sam hotel Burj al Arab znajduje się na sztucznej wyspie a dostęp do niego jest ograniczony wyłącznie do gości hotelowych oraz osób posiadających rezerwację w jednej z hotelowych restauracji:




Zainteresowani mogą przy stanowisku przed bramą wjazdową zarezerwować miejsce w restauracji i dostać się tam w ten sposób – ale nie sprawdzałem na ile gruby trzeba mieć portfel, aby sobie na to pozwolić:-) Dla pozostałych obiekt jest całkowicie niedostępny.

Obok Burj Al Arab znajduje się park wodny (jeden z kilku w Dubaju) oraz kolejna galeria handlowa – Madinat Jumeirah zintegrowana z resortem wypoczynkowym, na który składają się trzy hotele:



Jest ona jednak o tyle nietypowa, że nie jest to jeden obiekt lecz kilkadziesiąt mniejszych i większych budynków położonych na obszarze kilkudziesięciu hektarów, stylizowanych na arabskie miasteczko. Dla osób nie będących gośćmi hotelowymi dostępna jest wyłącznie część handlowa przypominająca tradycyjny arabski targ (souk) z labiryntem wąskich uliczek.



Całość poprzecinana jest licznymi oczkami wodnymi, kanałami po których pływają łódki przypominające gondole i przy których zlokalizowane są dziesiątki knajpek i restauracji:



Niektóre widoki zresztą – jak na przykład choinka z palmami w tle – tworzą dość ciekawe połączenia patrząc z naszej perspektywy :-)



Stosunkowo niedaleko od hotelu „żagla” oraz Madinat Jumeirah zlokalizowany jest zresztą inny znany luksusowy hotel w Dubaju, który można zobaczyć na licznych widokówkach i zdjęciach z tego miasta – Hotel Jumeirah:



Kolejnego dnia – w piątek – już po zejściu do statku i dotarciu do hotelu (zintegrowanego zresztą ze stacją metra oraz kolejnym olbrzymim centrum handlowym – Deira City Centre – jest ono wielkości połowy prezentowanego wcześniej Mall of the Emirates ), wybrałem się do największego centrum handlowego w Dubaju (i prawdopodobnie na świecie) – The Dubai Mall (mniej więcej: Złote Tarasy x 8)

Ilość sklepów przekracza w nim 1200; do tego dochodzą liczne punkty usługowe i atrakcje przyciągające każdego dnia tysiące gości.

Pierwszą z nich jest składający się z dwóch części wodospad spadający z najwyższej do najniższej kondygnacji:



Uzupełnieniem jest lodowisko:



…oraz gigantyczne akwarium zapraszające do zwiedzania podwodnego ZOO:



Największą atrakcją tej galerii jest jednak prawdopodobnie najwyższy budynek świata czyli Burj Khalifa, na którego taras widokowy można wyjechać prosto z galerii handlowej (oczywiście po zakupieniu biletu wstępu):





Możliwy jest wyjazd w jednej z dwóch opcji: piętro 124+125 z otwartym tarasem lub znacznie droższe piętro 148 (tam możliwy jest widok tylko przez szybę):





Oczywiście dla wątpiących, wysokość budynku potwierdza odpowiedni certyfikat umieszczony na tarasie:



Widoki z samego tarasu są imponujące. Na poniższym zdjęciu można zobaczyć sztuczne jezioro zlokalizowane u podnóża Burj Khalify wraz z widocznymi instalacjami fontanny, której pokazy odbywają się codziennie w godzinach wieczornych:



W oddali widać z kolei archipelag znajdujących się ciągle w budowie sztucznych wysp o nazwie „The World”:




…oraz rozległą panoramę miasta:





Zresztą miano najwyższej budowli świata jakie póki co jeszcze dzierży Burj Khalifa, wkrótce może jej odebrać inny projektowany w Dubaju obiekt o nazwie Dubai Creek Tower, którego wysokość ma osiągnąć 928 metrów. Jego makietę można również zobaczyć w The Dubai Mall:



Wczoraj po południu dla odmiany wybrałem się jeszcze do tzw. „starego Dubaju” położonego w dzielnicy Deira, nieopodal kanału o nazwie Creek. Jest to miejsce, w którym zlokalizowane są tradycyjne dubajskie targi – m.in. Gold Souk, Spice Souk, Perfume Souk, Textile Souk itd. – przenikające się zresztą nawzajem:









Szczególne wrażenie robią nieprawdopodobne witryny na Gold Souk:






Spacerując wzdłuż kanału Creek można zobaczyć wyglądające dość archaicznie statki, które dostarczają wszystko czym handluje się na położonych w tej okolicy targach:





Złośliwi mówią, że patrząc na nowoczesny i futurystyczny Dubaj, to chyba jedne z najstarszych obiektów, które można zobaczyć w tym mieście :-)

Na koniec przepłynąłem się tradycyjną dubajską łodzią na drugą stronę Creek:



Przystanek znajdował się w okolicach fortu, w którym zlokalizowane jest Muzeum Dubaju:



Warto jednak pozostać czujnym: fort nie ma zabytkowego charakteru, został on zrekonstruowany około 50 lat temu. Przed fortem została wyeksponowana również zrekonstruowana dubajska łódź przypominającą tę, na której miałem okazję wybrać się na rejs po fiordzie w Khasabie:



W ten sposób mój pobyt w Dubaju dobiega powoli końca. W kolejnym poście postaram się jeszcze umieścić kilka zdjęć z tej części Dubaju, którą odwiedzałem poprzednim razem a którą tym razem sobie odpuściłem.

C.D.N.Ponieważ Dubaj od pewnego czasu staje się coraz bardziej popularnym celem turystycznym również dla Polaków, a podróże w tym kierunku stały się bardziej dostępne m.in. za sprawą Wizzaira chciałbym dodać jeszcze kilka informacji praktycznych na temat poruszania się po tym bardzo rozległym mieście.

W trakcie mojego pobytu poruszałem się zarówno komunikacją miejską (metro, autobusy + tramwaje w okolicach Mariny) a także taksówkami i Uberem. Tych ostatnich w Dubaju są chyba tysiące i są całkiem rozsądne cenowo.

W większości przypadków korzystałem jednak z komunikacji miejskiej. Przyznam szczerze, że aby nie doktoryzować się w temacie stref wybrałem od początku podróżowanie na czerwonych biletach dziennych: pierwszy kosztuje 20 dirhamów + 2 dirhamy za samą kartę; kolejne przy wykorzystaniu tej samej karty to 20 dirhamów za każdy kolejny dzień. Bilet obejmuje wszystkie środki komunikacji miejskiej i wszystkie strefy miejskie i moim zdaniem jest bardzo rozsądny cenowo.

Warto przy tym powiedzieć, że metro w Dubaju jest również pewnego rodzaju atrakcją turystyczną. Składają się na nie dwie linie przecinające się nawzajem (na dwóch stacjach) w najstarszej części miasta, w okolicach kanału Creek. Tylko w tej części – na stosunkowo krótkim odcinku metro porusza się pod ziemią; na zdecydowanej większości trasy biegnie ono po estakadzie w związku z czym można podczas podróży podziwiać okolicę:



Wagoniki metra kursują dosłownie co chwilę. Co ciekawe są one bezobsługowe – sterowanie wagonikami i całym ruchem jest w pełni automatyczne w związku z czym przy odrobinie szczęścia można zająć w wagoniku miejsce, które normalnie zajmowałby właśnie maszynista i obserwować trasę z jego pozycji:



Z ciekawych rozwiązań organizacyjnych w metrze warto wspomnieć o wydzieleniu w wagonie klasy pierwszej (tzw. Gold Class - obowiązują w niej specjalne-droższe bilety) oraz części wyłącznie dla kobiet z ewentualnymi dziećmi. Wydzielenie części dla kobiet można spotkać zresztą również w autobusach i tramwajach.

Aby było łatwiej, na posadzce każdego peronu metra można znaleźć informację, gdzie otworzą się drzwi których wagonów:



Same stacje metra mają z zewnątrz w miarę jednolity i trochę futurystyczny wygląd:



W wielu miejscach są one połączone z pobliskimi budynkami lub galeriami handlowymi klimatyzowanymi korytarzami i rękawami. Dzięki temu podróżując do najbardziej popularnych miejsc bardzo często nie ma w ogóle potrzeby wychodzenia na zewnątrz, co może mieć duże znaczenie szczególnie podczas spotykanych w Dubaju upałów.

Czerwona linia metra jest zresztą bardzo długa (ok. 50 km). Pomimo tego, że wagony metra kursują stosunkowo szybko, jej przejechanie pomiędzy końcowymi stacjami zajmuje dobrze ponad godzinę. Końcowe przystanki czerwonej linii w kierunku stacji UAE Exchange są zresztą wybudowane mocno na wyrost i są de facto zlokalizowane na pustyni w sporym oddaleniu od jakiejkolwiek zabudowy – widać to dokładnie jadąc autobusem na lotnisko DWC, z którego operuje Wizzair. Ponoć są plany przedłużenia czerwonej linii aż na to lotnisko, ale chyba póki co nie ma to większego sensu ekonomicznego biorąc pod uwagę, że wiele kilometrów takie metro prowadziłoby przez niemalże pustynię a na samym lotnisku DWC ruch pasażerski jest na śmiesznie niskim poziomie (w 2016 roku wg Wikipedii nie przekroczył nawet miliona pasażerów).

Wspominając o metrze warto dodać, że na bardzo długim odcinku czerwonej linii, biegnie ona wzdłuż głównej arterii miasta (Sheik Zayed Road) prowadzącej do stolic sąsiednich emiratów: Abu Dhabi z jednej i Szardży z drugiej strony:



Aby zamknąć temat komunikacji miejskiej w Dubaju warto na koniec wspomnieć o jeszcze jednej osobliwości tego miasta - klimatyzowanych przystankach autobusowych:



Wracając do atrakcji w Dubaju, oprócz tego o czym napisałem wcześniej warto wspomnieć jeszcze Marinę i utworzony sztuczny archipelag, na który składają się półwysep oraz wyspy tworzące łącznie sztuczną palmę. Tak wygląda to na google maps:



W realu oczywiście rozmiary palmy są tak duże (łączna linia brzegowa jej „składników” to blisko 100 kilometrów), że nie da się jej zobaczyć „gołym okiem” inaczej niż z samolotu lub częściowo (ale tylko jeśli chodzi o „ramiona”) z pokładu kolejki monorail, którą można dotrzeć od podstawy do szczytu palmy.

Sztuczna palma Jumeirah jest pierwszą z trzech w pełni (lub prawie w pełni bo ciągle jeszcze są na niej budowane jakieś obiekty) ukończonych „palm”. Z pozostałych dwóch, pierwsza – Jebel Ali jest już na zaawansowanym etapie konstrukcji, budowa kolejnej zaś (Deira) jest dopiero planowana.

Wyprawę na palmę Jumeirah warto połączyć z odwiedzeniem Mariny czyli nowej dzielnicy Dubaju będącej skupiskiem wysokich wieżowców (czasami o dość dziwnych kształtach) przylegających bezpośrednio do mariny żeglarskiej. Wyprawę po niej najłatwiej sobie zorganizować w ten sposób, aby najpierw przyjechać na jedną ze stacji czerwonej linii metra, które są połączone z linią tramwajową (Dubai Marina lub Jumeirah Lakes Tower) a następnie przesiąść się do wspomnianej linii tramwajowej, którą można objechać Marinę wysiadając tam, gdzie będziemy mieli okazję się przejść.

Budynki w Marinie robią naprawdę duże wrażenie – można je zresztą łatwo znaleźć wśród najbardziej popularnych widoków z Dubaju: