…oraz przypominające chlebowce (ale tylko z wyglądu-w rzeczywistości to inny owoc):
Na miejscu czekał nas poczęstunek: lokalne owoce oraz desery:
Najciekawszy w smaku był czerwony banan z ryżem w soku z trzciny cukrowej zapiekany w jakimś liściu – akurat na powyższym zdjęciu widać jak jest krojony na kawałki.
Kolejnym punktem naszej wycieczki była lokalna wiejska szkoła podstawowa. Już sam jej wygląd mocno odbiega od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni:
Zajęcia w tej szkole trwają zazwyczaj od godziny 7 rano do 11 a w klasie jednocześnie uczą się 4 roczniki (dzieci w wieku 6/7 do 9/10 lat): dwa młodsze roczniki siedzą w ławkach po jednej a dwa starsze w ławkach po drugiej stronie klasy:
Na edukację ekologiczną raczej nie zwraca się w szkole wielkiej uwagi – jej sąsiedztwo to niestety jeden wielki śmietnik. Aczkolwiek z drugiej strony, zapewne ekologia i ochrona środowiska z punktu widzenia problemów z jakimi mierzą się codziennie mieszkańcy Kambodży jest prawdopodobnie bardzo odległym i urojonym dla nich zagadnieniem…
Ze szkoły zaliczyliśmy spacerek przez błotniste łąki do niewielkiej przystani, w której czekały na nas łódki parku narodowego REAM:
Przystań łódek zlokalizowana jest w okolicach lejkowatego ujścia rzeki Toek Sab:
W Kambodży zdecydowana większość społeczeństwa utrzymuje się z rolnictwa oraz rybołówstwa (dopiero od stosunkowo niedawna rozwija się przemysł – głównie odzieżowy). Idąc w stronę pomostu, z którego wsiadaliśmy na łódki można było zobaczyć m.in. pakowanie suszonych krewetek:
…a przy pomoście przycumowane typowe, niewielkie łódki rybaków:
Nasze łódki były nieco większe i miały zadaszenie co nieprawdopodobnie podnosiło komfort biorąc pod uwagę naprawdę spory upał:
W ramach ciekawostek: ten wielki wór na dziobie łódki zawiera kamizelki ratunkowe. Prawdopodobnie wymusiła to Costa jako organizator wycieczki – a niewykluczone, że je również dostarczyła.
Popłynęliśmy w górę rzeki Toek Sab wzdłuż mangrowców:
…a po drodze zaliczyliśmy przystanek w miejscu, w którym w głąb lasu poprowadzony był pomost, z którego można było z bliska zobaczyć namorzyny:
Sam pomost był w stanie „na słowo honoru”. Trzeba było dobrze uważać przed postawieniem każdego kroku:
Przy samej przystani można było zobaczyć również młode mangrowce, które dopiero „wyszły” powyżej poziomu wody:
Pomost wchodził kilkaset metrów w głąb lasu i kończył się wieżą widokową, której stan jednak był na tyle kiepski, że sami przewodnicy kategorycznie zabronili na nią wychodzić:
Powoli wróciliśmy do punktu wyjścia i chwilę później przystań pozostała za nami:
W miarę pokonywanych kilometrów, las namorzynowy zaczął przechodzić w zwykły las, z dużą liczbą różnego rodzaju palm:
Po drodze minęliśmy kilka niewielkich zabudowań rybackich:
….i w końcu dotarliśmy do przystani końcowej, zlokalizowanej tuż przy moście, którym przebiega droga nr 4 z Sihanoukville do Phnom Penh - i w niewielkiej odległości od lotniska w Sihanoukville:
I jeszcze pożegnalny rzut oka na nasze łódki:
Obok przystani można było zobaczyć lokalne osiedle składające się w większości z niewielkich domków postawionych na palach:
Bardzo rzadko kiedy robię takie zdjęcia ale tym razem nie mogłem się powstrzymać – całe osiedle dosłownie tonęło w śmieciach, które pływały pomiędzy palami domków i walały się dosłownie wszędzie. Smutne, ale to niestety jest prawdziwy obrazek:
Zresztą śmieci było widać praktycznie przez całą naszą podróż w górę nurtu rzeki, która niesie ze sobą wszystko: butelki, opakowania jednorazowe po jedzeniu, worki foliowe, resztki ubrań i trudno powiedzieć co jeszcze. Wiele z tych rzeczy jest zaplątanych w namorzynach burząc piękny obraz natury i generalnie bardzo uroczego miejsca.
Z przystani wróciliśmy bezpośrednio na statek. Było dopiero przed godziną 15 i pozostały mi jeszcze około 2 godziny czasu. Na statek należało wrócić do 17:30 ale biorąc pod uwagę, że konieczne było skorzystanie z portowego shuttle busa, przed bramą portową należało być najpóźniej 10-15 minut wcześniej. Korzystając z tego postanowiłem się jeszcze wybrać „na miasto” i zobaczyć dwie z atrakcji Sihanoukville wymieniane w przewodnikach. Ze względu na ograniczoną ilość czasu (a częściowo także opinie innych), plaże sobie całkowicie odpuściłem.Wrócę jeszcze na chwilę do pobytu w Sihanoukville:
Korzystając z tego, że po powrocie z wycieczki zostało mi około dwie godziny wolnego czasu, zaraz po tym, gdy wysiadłem z autobusu wycieczkowego, wsiadłem do portowego shuttle busa i kilka minut później byłem już przed portową bramą. Okolice mówiąc szczerze najpiękniejsze nie są:
Korzystając z przewodników i różnych rekomendacji zdefiniowałem sobie dwa cele: świątynie Leu Pagoda oraz Wat Krom (ta druga jest znana również pod nazwą Wat Utynieng).
Oczywiście jak łatwo się domyślić, zaraz po przekroczeniu portowej bramy obskoczyła mnie armia „tuk-tukowców” oferujących najlepsze w mieście wycieczki za równie najlepszą cenę. Objazdówkę po Sihanoukville oferowali za „jedyne” 30 USD.
Aby się od nich uwolnić, odszedłem ok. 300 metrów i będąc w sąsiedztwie Złotego Lwa:
…zabrałem się za zamawianie tuk-tuka w bardziej budżetowy sposób.
Wybierającym się w ten rejon polecam zainstalowanie na telefonie aplikacji PassApp oraz oczywiście zaopatrzenie się w Internet mobilny. Jeśli chodzi o ten drugi, ja cały czas korzystałem z tajlandzkiego SIM2FLY, który jednak miał spore problemy z zasięgiem w Kambodży. PassApp działa podobnie jak UBER, Grab Taxi, Navigo Thailand i podobne aplikacje z dwoma istotnymi różnicami: po pierwsze służy do zamawiania nie taksówek ale tuk-tuków (!) a po drugie nie można za jego pośrednictwem płacić. Płatność po skorzystaniu z tuk-tuka zamówionego przez PassApp odbywa się zawsze tradycyjnie czyli gotówką.
Tuk-tuków korzystających z PassApp w Sihanoukville jest naprawdę bardzo dużo:
Przy zamówieniu trzeba wybrać miejsce odbioru (ja wybrałem właśnie placyk obok pomnika złotego lwa) oraz docelowe i wskazać rodzaj tuk-tuka:
Reszta jest prosta: dostajemy informację o kolorze i numerze tuk-tuka, który przyjedzie, szacowanej cenie oraz czasie oczekiwania. W moim przypadku było to 2 minuty – i faktycznie mniej więcej tyle czasu czekałem. Zresztą tak jak w innych podobnych aplikacjach, widać w niej, gdzie jest „nasz” tuk-tuk.
Jeszcze kilka słów na temat płacenia i walut. Generalnie Kambodża ma swoją walutą (riel) ale drugą i zdecydowanie powszechniej używaną przez wszystkich walutą jest amerykański dolar. Zasada jest taka, że kwoty poniżej 4000 rieli (to równowartość 1 USD) płacimy w lokalnej walucie. Ewentualnie jeśli zapłacimy w USD, resztę otrzymamy w rielach. Dlatego dobrze zaopatrzyć się w drobne dolary – w Kambodży naprawdę się przydają.
„Mój” tuk-tuk przyjechał tak jak mówiła aplikacja. Jako cel wskazałem świątynię Leu Pagoda. Ruszyliśmy ostro z kopyta – o ile to w ogóle jest możliwe w tuk-tuku
:-)
Naprawdę wielką zaletą PassAppa jest to, że kierowcy tuk-tuka nie trzeba nic tłumaczyć jeśli chodzi o miejsce docelowe. Widzi je na mapie (wg naszego zlecenia) i jedzie. Na znajomość angielskiego w Sihanoukville poza tuk-tukowcami z okolic portu (a i to pewnie nie zawsze) nie ma za bardzo co liczyć.
Kilka obrazków z podróży - tak wygląda detaliczna stacja benzynowa sprzedająca różnego rodzaju paliwa w butelkach (coś podobnego można było zobaczyć na Koh Samui – ale tam w ten sposób zaopatrują się głównie skutery i motory):
…a tak wygląda poważniejsza stacja benzynowa – tu w paliwo zaopatrują się ciężarówki.
Żeby było jasne: „normalnej” (w naszym rozumieniu) stacji benzynowej w Kambodży nie widziałem – ale być może zbyt mało uważnie się rozglądałem.
A to obrazki z podróży tuk-tukiem przez Sihanoukville:
Niestety bardzo szybko pojawił się problem. Leu Pagoda jest położona na wzgórzu (jest to również ponoć świetny punkt widokowy) i mój tuk-tuk miał problem z wyjechaniem pod górę. Kierowca nie dawał za wygraną chociaż było czuć i widać, że z wyjechaniem pod górę będzie duży problem. Gdy wyszliśmy z któregoś zakrętu i zobaczyłem w końcu nasz cel (naprawdę wysoko) uznałem, że nie ma sensu forsować biednego pojazdu i dałem kierowcy znać, aby się zatrzymał. Był szczerze uradowany, gdy w końcu zrozumiał (nie było to proste
:-)), że rezygnuję z Leu Pagoda i jedziemy do Wat Krom. Fajnie jest taką drobnostką tak uszczęśliwić człowieka:-)
Z perspektywy czasu uważam, że to była bardzo dobra decyzja: Wat Krom jest tak dużym kompleksem, że mógłbym tylko tam spokojnie spędzić nawet 2 godziny. Gdyby udało się dotrzeć do Leu Pagoda w Wat Krom prawdopodobnie bym i tak niewiele zobaczył.
Po pokonaniu dwóch bram:
…wjechaliśmy na dziedziniec Wat Krom.
Wat Krom nie jest jedną świątynią - to naprawdę bardzo duży kompleks świątyń oraz obiektów składających się na szkołę mnichów buddyjskich, w której kształci się około 200-u adeptów. Najmłodsi z nich na oko mieli nie więcej niż 12-13 lat. Honorowe miejsce na dziedzińcu zajmuje najważniejsza ze świątyń:
Masz kolejnego zapisanego do śledzenia relacji [emoji106]Napisz proszę z jakim wyprzedzeniem planowałeś w tym przypadku ten rejs.Również spokojnego lotu i wybornej pogody podczas rejsu życzę.
@brzemia - tak, tym razem LOT, swoją drogą za miesiąc będzie 10 lat odkąd leciałem z nimi ostatnio na dalekim dystansie więc zobaczę co się w międzyczasie zmieniło. Przy okazji podziękowania dla @Yaszczyk za pomoc w znalezieniu biletu w przyzwoitej cenie. W zimie zwykle gdzieś wyjeżdżam a Karaibów na razie wystarczy, do Azji mnie ciągnęło już od jakiegoś czasu a styczeń/luty to dobre miesiące w tej okolicy. Cena też moim zdaniem najgorsza nie była
:-)@tarman - rejs rezerwowałem w maju ub.r., razem z listopadowo-grudniowym transatlantykiem. Bilety lotnicze rezerwowałem pod koniec sierpnia, hotele w połowie listopada a na dobre zacząłem się interesować poszczególnymi portami, co zobaczyć, jaką wycieczkę wybrać i gdzie wyskoczyć w poszczególnych miejscach jakieś dwa tygodnie temu. Tak, że przygotowania jak widać były mocno rozłożone w czasie
:-)
Pytanie praktyczno techniczne jako ze w roznych dziwnych miejscsch bywasz w krotkim odstepie czasu czy stosujesz jakas profilaktyke antychorobowa? Jakies szczepienia? Rejs to specyficzna podroz bo jedzenie jest na statku, woda itp tez glownie ns statku, ale jednak jakis kontakt z flora i fauna lokalna masz.Tapniete z telefonu
@brzemia - z tego co kiedyś sprawdzałem wydaje mi się, że poza Amazonią w porze typowej dla rejsów (czyli suchej) nie ma konieczności szczepień - chyba, że ktoś chce się gdzieś głębiej zapuszczać lub korzystać "na bogato" z lokalnej kuchni. Ja tutaj na pewno od tego drugiego stronił nie będę ale bez przesady - postaram się zachować tzw. zdrowy rozsądek. A woda i napoje wyłącznie butelkowane lub ze statku. Jak jesteśmy przy chorobach to dla mnie większym problemem są przeziębienia. Praktycznie z każdego rejsu 14 dni+ wracam przeziębiony - klimatyzacja, ciągłe przechodzenie pomiędzy pomieszczeniami o różnej temperaturze lub na zewnątrz, przeciągi itd. robią swoje. W związku z tym jakąś podstawową apteczkę zawsze ze sobą zabieram.
@oskiboski - nie bardzo miałem po co jechać do centrum. Niestety z lotami KRK-WAW mam różne doświadczenia i teoretycznie mogłem lecieć nawet o 21 i prawie nie czekać na następny lot w wawie - ale nie chciałem. Jeśli coś posypałoby się o 21 to straciłbym dzień w Singapurze, a wolę już posiedzieć parę godzin w saloniku. Korona z głowy mi nie spadła:-) Dotarłem na miejsce i czekam w kolejce do immigration. Później napiszę parę zdań więcej.
Fajnie powspominać Sinagpur. Już się bałam, że nie nawiedziłeś żandego hawkers center, ale na szczęście są. Chyba w żadnej podróży nie pożarłam tyle co w Singapurze.Jeśli chodzi o centrum to niedaleko są przynajmniej dwa, La Pau Sat i Maxwell. Warto też, wbrew pozorom, odwiedzić centra handlowe (w bardziej turystycznej części to np. centra na Orchard Road, albo centrum handlowe niedaleko Flyera i toru wyścigowego), bo większość z nich ma jedno lub kilka pięter w stylu hawkers center i nie nalezy kojarzyć tego ze znanymi nam w Polsce/Europie 'galerianymi' restauracjami. Tam można też dobrze zjeść. Btw. Bardzo mi się fajnie czyta Twoje relacje, ja chyba pozostane przy lataniu (może na emeryturę się przerzucę:D), ale poczytać ciekawie
:) Miłej podróży i już zazdroszczę tajskiego żarełka;))
Fajnie się czyta, nawet czasem myślę że może by kiedyś spróbować takiego rejsu, ale to kiedyś:) W Singapurze spędziłem 3 dni i stwierdzam że to za krótko, muszę tam wrócić:) Czekam na dalszy ciąg
Mam pytanie odnośnie zasad opuszczania statków Costy. Przeczytałem gdzieś, że zejście na ląd rozpoczyna się o godzinie 9. Samolot natomiast mam o godzinie 12. Czy jest możliwe by opuścić statek szybciej (do tego portu statek dopływa dzień wcześniej). Czy jedyną opcją jest zejście na ląd dzień wcześniej ?
Czekam na wrażenia z Sihanoukville, które wciąż reklamowane jest poprzez rajskie plaże. Od 1,5 roku jest to miejsce bardzo agresywnych inwestycji chińczyków (hotele), co spowodowało, że krajobraz wokół miasta jest księżycowy, a same plaże z wyjątkiem Otres, zaśmiecone. Jak byłem tam w Boże Narodzenie i Brytyjka prowadząca firmę nurkową powiedziała, że z plaż zabrało się prawie 100 knajpek i przeniosło do Kampot. Dla mnie przykład kompletnej degradacji, ale ciekaw jestem Twojej relacji :)
Czekam na wrażenia z Sihanoukville, które wciąż reklamowane jest poprzez rajskie plaże. Od 1,5 roku jest to miejsce bardzo agresywnych inwestycji chińczyków (hotele), co spowodowało, że krajobraz wokół miasta jest księżycowy, a same plaże z wyjątkiem Otres, zaśmiecone. Jak byłem tam w Boże Narodzenie i Brytyjka prowadząca firmę nurkową powiedziała, że z plaż zabrało się prawie 100 knajpek i przeniosło do Kampot. Dla mnie przykład kompletnej degradacji, ale ciekaw jestem Twojej relacji
:)
@mnowic76O tak, to dobitny przykład jak kończą się Chińskie inwestycje, a Chińczycy bogacą się w szaleńczym tempie i takich "inwestycji" będzie więcej. Doszło do tego, że w sklepach wokół ich hoteli w SH nie ma cen, bo nikt o o to nie pyta. Całe szczęście można w mniej niż godzinę dostać się na którąś z Rongów - tam są i rajskie plaże i święty spokój.
greg2014 napisał:Już depeszuję ze statku – posłusznie melduję, że dotarłem na miejsce bez większych problemów
:-)@greg2014 wrzuc jak najwiecej z kuchni i wyboru alkoholi jesli mozesz i pomyslnych wiatrow.
:)
cywa13 napisał:Mam pytanie odnośnie zasad opuszczania statków Costy. Przeczytałem gdzieś, że zejście na ląd rozpoczyna się o godzinie 9. Samolot natomiast mam o godzinie 12. Czy jest możliwe by opuścić statek szybciej (do tego portu statek dopływa dzień wcześniej). Czy jedyną opcją jest zejście na ląd dzień wcześniej ?Jeżeli statek już stoi w porcie, to nie powinno być problemu z wczesnym zejsciem. Oczywiście trzeba się rozliczyć z rachunku, i o wszystkim poinformować recepcję. Jedyny mankament - samemu trzeba taszczyć bagaże.Wysłane z mojego SM-G955F przy użyciu Tapatalka
@greg2014 kolejna wspaniała relacja, dziękuję Ci za nią i mam nadzieję, że dostałeś (dostaniesz?) od prezesów tego forum co najmniej koszulkę z napisem F4F, być może nawet wyprodukowaną w jednym z krajów, które opisałeś.
:) Dziękuję zwłaszcza za post #35 - był dla mnie, z wielu względów, bardzo poruszający i jednocześnie przygnębiający.
:(
@Don_Boorak - no niestety trzeba powiedzieć, że Kambodża to bardzo biedny kraj. Najpierw wykrwawiła go wojna domowa a teraz wykorzystują inni. Obawiam się, że jak już powstanie cała ta hotelarsko-hazardrowa infrastruktura, to kasę będą robić Chińczycy, a dla mieszkańców Kambodży nic sie nie zmieni.
Moze to te kokosy... jakos teoria o jedzeniu ze statku mnie nieprzekonuje. Oni wiedza co sie dzieje jak 4000 klientow ma problemy z zołądkiem.Tapniete z telefonu
greg2014 napisał:Niestety tym razem Singapur obejrzałem tylko z pokładu. Dopadło mnie jakieś wyjątkowo uciążliwe zatrucie żołądkowe – „klątwa faraona” w wersji azjatyckiej i co gorsza, po jedzeniu na statku. Strach w tej sytuacji było wybierać się w teren. Mam nawet prawie pewnych podejrzanych, którzy do tego doprowadzili – owoce morza, które wcinałem wczoraj w bufecie na lunch i kolację. Mój dzień wygląda dzisiaj zatem dość mało ciekawie. Bywa…To pewnie taka mała zemsta Costa Fortuny, bo chciałem sobie trochę na nią ponarzekać w relacji
:-) Spokojnie, jeszcze zdążę...@greg2014 jak zwykle wyborna, rzeczowa i z drobnymi pomocnymi szczegolami relacja.
:) Mam nadzieje, ze jest ci lepiej i zdrowia zycze.Take care.
Pozdrawiam serdecznie współtowarzysza z rejsu (z pierwszego tygodnia). My już niestety wróciliśmy do zimnej Polski.Jak miło poczytać relację z pierwszego wspólnego tygodnia i kolejnego, już bez nas.
brzemiaSpotkaliscie sie na statku?Tapniete z telefonu
Tak. Okazuje się, że również kilkukrotnie rozmawialiśmy. Jaki Świat jest mały. Przed rejsem szukałam informacji, ale tych nie było zbyt wiele. Myślę, że ta relacja dla planujących podobny rejs będzie skarbnicą wiedzy.
greg2014@gosiap27 - serdecznie pozdrawiam - już ze słonecznej Malezji:-)))@brzemia - Nick za wiele nie zdradza i pewności nie mam ale wydaje mi się, że tak:-)
greg2014@gosiap27 - serdecznie pozdrawiam - już ze słonecznej Malezji:-)))@brzemia - Nick za wiele nie zdradza i pewności nie mam ale wydaje mi się, że tak:-)
@greg2014 - zastanawiam się nad rejsem malediwy sri lanka indie w przyszłym roku, czy może masz więcej informacji lub podpowiesz gdzie takowych poszukiwać? Jakieś relacje, opisy portów, czyli jak to w miarę tanio, na własną rękę ogarnąć? Kierunek wydaje się ciekawy i w miarę cenowo fajnie wychodzi. Dziękuję
gosiap27 napisał:@greg2014 - zastanawiam się nad rejsem malediwy sri lanka indie w przyszłym roku, czy może masz więcej informacji lub podpowiesz gdzie takowych poszukiwać? Jakieś relacje, opisy portów, czyli jak to w miarę tanio, na własną rękę ogarnąć? Kierunek wydaje się ciekawy i w miarę cenowo fajnie wychodzi. Dziękuję@gosiap27 - myślę, że same rejsy bez problemu znajdziesz na jednej z popularnych wyszukiwarek, np. https://www.kreuzfahrtberater.de/Regularnie (wiele rejsów w sezonie) pływa tam np. Costa (rejsy z Mumbaju, na trasie zarówno Sri Lanca jak również Male) - aczkolwiek statek moim zdaniem najgorszy w ich flocie. Może w międzyczasie zrobią mu jakiś remont.Sporadycznie pojawiają się tam też inne linie: np. AIDA, Celebrity, Princess, MSC (ale tu tylko same Indie)...Co do opisów portów to zaczynam zawsze od standardowych baz dot. portów:https://whatsinport.comhttp://www.tomsportguides.com/portguides.htmlhttp://cruiseportwiki.com/Piraeushttp://cruisecrocodile.com/cruise-port-information/http://www.cruiseportinsider.comUprzedzam, że tam znajdziesz raczej podstawowe informacje niż odpowiedź na wszystkie Twoje pytania.Dorzucam do tego wujka google, w którym szukam relacji z poszczególnych miejsc. Jak nie ma po polsku (ale zwykle coś się znajdzie) to w innych językach.Potem bazując na tym co wyczytam z w/w źródeł składam sobie jakiś plan i sprawdzam rozwiązania komunikacyjne. 99% to szukanie w google, gotowych stron niestety Ci nie jestem w stanie podać.Ale najpierw sobie ustalcie trasę żeby wiedzieć czego szukać. Do przyszłego roku macie sporo czasu więc małymi kroczkami powinno się to udać poukładać
:-)
gosiap27 napisał:@greg2014 - zastanawiam się nad rejsem malediwy sri lanka indie w przyszłym roku, czy może masz więcej informacji lub podpowiesz gdzie takowych poszukiwać? Jakieś relacje, opisy portów, czyli jak to w miarę tanio, na własną rękę ogarnąć? Kierunek wydaje się ciekawy i w miarę cenowo fajnie wychodzi. DziękujęMogę co nieco podpowiedzieć, płyneliśmy rok temu.Wysłane z mojego SM-G955F przy użyciu Tapatalka
wocialgosiap27 napisał:@greg2014 - zastanawiam się nad rejsem malediwy sri lanka indie w przyszłym roku, czy może masz więcej informacji lub podpowiesz gdzie takowych poszukiwać? Jakieś relacje, opisy portów, czyli jak to w miarę tanio, na własną rękę ogarnąć? Kierunek wydaje się ciekawy i w miarę cenowo fajnie wychodzi. DziękujęMogę co nieco podpowiedzieć, płyneliśmy rok temu.Wysłane z mojego SM-G955F przy użyciu Tapatalka
@wocial dziękuję za odpowiedź. W zasadzie to już zadatkowaliśmy rejsik i zabieram się za zgłębianie portów na trasie. Czasu co prawda dużo ale już widzę, że po polsku niewiele w temacie. Czy sami organizowaliście doloty i zwiedzanie? My sami, więc każda wskazówka cenna. Jak to wygląda cenowo w portach? Czy po wyjściu bez problemu zorganizuję transport, głównie w Indiach i Sri Lance,? Co warto zwiedzić? Pozdrawiam. Pozdrawiam też tych @greg2014, którzy już muszą się zderzyć z Polską zimą :-) My niestety po powrocie chorzy.
wocialgosiap27 napisał:@greg2014 - zastanawiam się nad rejsem malediwy sri lanka indie w przyszłym roku, czy może masz więcej informacji lub podpowiesz gdzie takowych poszukiwać? Jakieś relacje, opisy portów, czyli jak to w miarę tanio, na własną rękę ogarnąć? Kierunek wydaje się ciekawy i w miarę cenowo fajnie wychodzi. DziękujęMogę co nieco podpowiedzieć, płyneliśmy rok temu.Wysłane z mojego SM-G955F przy użyciu Tapatalka
@wocial dziękuję za odpowiedź. W zasadzie to już zadatkowaliśmy rejsik i zabieram się za zgłębianie portów na trasie. Czasu co prawda dużo ale już widzę, że po polsku niewiele w temacie. Czy sami organizowaliście doloty i zwiedzanie? My sami, więc każda wskazówka cenna. Jak to wygląda cenowo w portach? Czy po wyjściu bez problemu zorganizuję transport, głównie w Indiach i Sri Lance,? Co warto zwiedzić? Pozdrawiam. Pozdrawiam też tych @greg2014, którzy już muszą się zderzyć z Polską zimą
:-) My niestety po powrocie chorzy.
Witamy w Polsce
;)Obiecałeś jeszcze cos o statku. Mnie zachwycają kolory w twojej relacji i podbudowała mnie informacja ze te rejony to nie tylko ping-pong show!! Wiekie dzieki i czekam na jakies podsumowanie.Tapniete z telefonu
@brzemia - na temat statku napisze w podsumowaniu chociaż uprzedzam, że jakaś laurka to nie będzie:-)A kolory w realu wyglądają nieprawdopodobnie. Chciałoby się stać i patrzeć bez końca. Wielu miejscom ciężko zresztą zrobić fotkę - trzeba zwykle poczekać, aż nikt niczego nie będzie zasłaniał. Polecam ten kawałek świata wpisać na listę miejsc do zobaczenia:-)
Dziękuję za kolejną rewelacyjną relację! Czekam również na opinię o samym statku. Jakoś nie mogę się przełamać i szukając propozycji na kolejne rejsy, z jakiegoś powodu zawsze omijam Costę. Twoje dotychczasowe relacje ociepliły mi nieco jej wizerunek,ale to chwilowe ocieplenie chyba zniknie po tej recenzji;-) A wracając myślami do Singapuru, utwierdzam się z kolei w przekonaniu,że to ścisła czołówka moich ulubionych miast na świecie. Pozdrowienia!
Dzięki Tobie, czuję się, jakbym sama widziała te wszystkie miejsca.Jeśli możesz napisz w podsumowaniu +- koszty całości oraz ile wcześniej bukowałeś wszystko.
Zanim podsumujesz statek, przeczytałem na seascanner.com : In December 2018 Costa Fortuna is going to be renovated in Singapure before if comes to the Mediterranean.Odnowili?Tapniete z telefonu
Tak, statek przeszedł renowację po odebraniu go przez Costę od Chińczyków (pływał przez długi czas na czarterach z chińską obsługą i był w ogóle niedostępny dla europejskich turystów; europejska była wówczas tylko załoga marynarska i kapitan). Renowacja polegała na tym, że statek poszedł na tydzień do stoczni, gdzie przez 24h/dobę pracowało na nim około 1000 ludzi doprowadzając go do standardów Costy. Wyszło im tak sobie, chociaż jakiejś katastrofy nie było. Problem Costa Fortuny to jednak nie tylko kwestia stanu statku jako jednostki pływającej ale drobnych rzeczy związanych z jego funkcjonowaniem. Napiszę o tym jak będę trochę bardziej przytomny
:-)
Wyprawa zakończona zatem przyszedł jeszcze czas na małe podsumowanie:TrasaW moim przypadku o wyborze tego rejsu zdecydowała wyłącznie trasa. Jeśli chodzi o statek byłem od początku przygotowany na niespodzianki (bardziej negatywne niż pozytywne – dlaczego, o tym dalej). Po powrocie mogę spokojnie powiedzieć, że trasa w pełni odpowiadała temu, czego się spodziewałem – jeśli pod tym względem zdarzyły się jakieś niespodzianki to raczej na plus.W mojej ocenie trasa rejsu była bardzo ciekawa i zróżnicowana jeśli chodzi o to, co można było zobaczyć w poszczególnych miejscach. Być może lokalizacje portów w Laem Chabang oraz Port Klang nie są najszczęśliwsze ale nie można też przesadzać – wbrew wielu opiniom z Internetu wydostanie się z tych portów za rozsądne pieniądze było jak najbardziej możliwe. Ten rejs był sprzedawany w wersji jedno- lub dwutygodniowej. Gdybym miał do wyboru tylko jeden tydzień, w mojej ocenie zdecydowanie lepszy był ten z Malezją na trasie – ale to moje subiektywne zdanie. Malezja w ogóle robi nieporównanie lepsze wrażenie niż Tajlandia. Dosłownie inny świat.Najbardziej mi się podobało na Langkawi i Penangu. Świetna była również statkowa wycieczka do Kuala Lumpur. Kambodża – poza bardzo ciekawą wycieczką do parku narodowego była dla mnie swojego rodzaju szokiem kulturowym. Z kolei Koh Samui w mojej ocenie jest mocno przereklamowane a „zdzieranie” tam z turystów najbardziej rozwinięte porównując ceny obowiązujące w tym miejscu z innymi odwiedzonymi lokalizacjami w Tajlandii. O Phuket w sumie nie wiem co napisać – bardziej ciekawe dla mnie było wnętrze wyspy niż imprezowy Patong. Jeśli to ode mnie by zależało, to lepiej gdyby statek dwa dni spędził na Langkawi albo Penangu niż na Phuket - ale to już luźne spekulacje.Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że wyprawa do Bangkoku na jeden dzień ze względu na wielkość miasta to raczej kiepski pomysł. Mi sprzyjał brak korków w dniu, w którym się tam wybrałem ale jednak odległość od portu jest spora i warto o tym pamiętać. Zresztą mogące stanowić alternatywę dla Bangkoku okolice Pattaya (ale już nie sama Pattaya) wbrew obiegowym opiniom potrafią być ciekawe. Świątynię Prawdy w tej okolic uważam za prawdziwą perełkę i absolutne „must see”.StatekWchodząc na statek w Singapurze, w rozmowie z polską rezydentką, z którą znaliśmy się już z innego rejsu powiedziałem wprost, że znając historię statku nie spodziewam się na nim cudów – ale od początku była to dla mnie kwestia drugoplanowana – jak wspomniałem wcześniej kluczowa była trasa rejsu i porty po drodze.Costa Fortuna nie jest statkiem ani nowym ani starym – to jednostka w średnim wieku, jakich po morzach pływa zdecydowana większość. Niestety ale fakt, że przez wiele miesięcy (o ile nie lat-tego już nie pamiętam) pływała ona głównie na czarterach dla chińskich biur podróży, na pewno dobrze jej nie zrobił. Warto wspomnieć, że taki czarter (przynajmniej u Costy) wygląda tak, że operator czarterujący jednostkę wstawia na statek wszystko co widzi pasażer – swoją obsadę hotelu (od szefostwa po stewardów), obsługę baru, cenniki i menu, obsadę kuchni, wszystkie ekipy odpowiedzialne za rozrywkę, animatorów itd. Costa jest odpowiedzialna podczas czarteru jedynie za pilnowanie tego, aby statek pływał i od strony technicznej trzymał się kupy. Niestety ale taka praktyka powoduje dużo większą degradację statku niż normalna eksploatacja przez armatora, którego standardy utrzymania statku są wyższe.Tak jak wspominałem wcześniej, po zakończeniu czarterów statek przeszedł renowację ale powiedzmy sobie szczerze: naprawiono to, co było w najgorszym stanie a poza tym to głównie „pomalowano trawę na zielono”. Nie da się w tydzień zrobić czegoś, co wymaga kilka razy dłuższego czasu. Zresztą prace renowacyjne na statku na różnych odcinkach trwały cały czas podczas naszego rejsu – np. w czasie postoju w portach wymieniano fragmentami płytki w Grand Barze, poręcze na schodach czy wykładziny w niektórych miejscach. Jak dla mnie statek odstaje nadal od standardu Costy – ale sam jego wygląd wcale nie jest jakiś problematyczny. Dużo bardziej mnie drażniła (chociaż chciałoby się powiedzieć dosadniej) cała masa drobnych rzeczy, na które być może zwracałem uwagę dlatego, że mam porównanie z innymi statkami Costy i tym jak one funkcjonują. Obsługa statku w wielu miejscach jest niestety niezgrana, nie do końca przeszkolona i porusza się po nim niepewnie. Z kolei szefostwo hotelu, które powinno być odpowiedzialne za wdrażanie i utrzymanie standardów jakości robi niewiele, żeby dorównać do standardu Costy – co moim zdaniem jest konieczne, ponieważ statek wkrótce wraca do Europy.Jakie rzeczy mam na myśli: wyłączenie głównego basenu z powodu gruntownego czyszczenia podczas dnia na morzu – tak jakby nie można tego było zrobić dzień wcześniej/później, gdy statek stał w porcie i większość pasażerów i tak była na zewnątrz. Także basen rufowy przez ostatnie 2 dni był wyłączony bo w jego okolicy coś wymieniano i w związku z tym ogrodzono go taśmami. W bufecie praktycznie nie było w ogóle owoców z tego rejonu i co wkurzało najbardziej - praktycznie codziennie połowa automatów do wody (różnych w różnych dniach) była nieczynna – można to było zgłaszać w nieskończoność. Od wielu osób na nietypowe pytania najłatwiej było usłyszeć odpowiedź, że coś jest niemożliwe, chociaż wiedziałem, że to nieprawda – i dopiero drążenie powodowało, że niemożliwe nagle stawało się możliwe. Trudno mi także zrozumieć dlaczego w trakcie rejsu Costa wysłała mi wiadomość o zmianie trasy mailem zamiast przekazać ją do kabiny (przecież mogłem nie odbierać maili). Pomijam już kwestie kuriozalne jak np. podwójne naliczenie rachunku w pizzerii. I całkowite drobnostki – jak brak tradycyjnego tabla z zdjęciami kapitana oraz oficerów (może się wstydzili), brak możliwości zakupu przyszłych rejsów na statku (z tym spotkałem się pierwszy raz na statku Costy), wydrukowane ceny na biletach na wycieczki niezgodne z informacją z katalogu wycieczek, trudny do zrozumienia wielodniowy chaos przy próbie zmiany stolika w restauracji czy zlikwidowanie najspokojniejszego miejsca na statku czyli biblioteki (jest tam obecnie biuro osoby odpowiedzialnej za Costa Club – swoją drogą człowiek był biedny bo ciągle stała do niego kolejka ludzi z różnego rodzaju utyskiwaniami). Wszystkie te rzeczy to drobnostki jednak ich natężenie na Costa Fortuna było zatrważająco duże. To moje drugie doświadczenie ze statkiem, który niewiele wcześniej pływał na czarterach z biurami podróży i drugie negatywne. Podsumowując: Costa Fortuna w moim odbiorze w konkurencji „najgorszy statek, na jakim byłem” zajęła mało chwalebne drugie miejsce – i zadecydował o tym w dużo większym stopniu chaos organizacyjny i niezgranie/brak odpowiedniego przeszkolenia załogi niż jej ogólny wygląd i wrażenia estetyczne. Gdyby chodziło tylko o te drugie, na pewno nie „wylądowałaby” tak nisko. I żadnym pocieszeniem nie jest, że byłem na jeszcze gorszym statku (też zresztą z czarterową historią).Dla mnie jest to cenna wskazówka, że jeśli kiedyś Costa zdecyduje się na wycofanie pływających w Azji od wielu lat na czarterach (głównie dla chińskich biur podróży) dwóch innych statków: Costa Serena i Costa Atlantica – aby trzymać się od nich z daleka. Mam również bardzo duże obawy o jeden z najmniejszych a zarazem najładniejszych i najwygodniejszych (kiedyś) moim zdaniem statków Costy: Costa NeoRomantica, która od dłuższego czasu bazuje w Japonii i bardzo dużą część czasu również pływa na czarterach. Teraz pomimo, że wspominam ten statek bardzo pozytywnie, pewnie będę się bał na niego wybrać…PrzygotowaniaTen rejs jak mało który pokazał mi również, że aby jak najbardziej efektywnie spędzić czas w poszczególnych potach kluczowe jest wcześniejsze przeprowadzenie rozpoznania – szczególnie pod kątem możliwości transportowych oraz atrakcji do zobaczenia. To moja wskazówka dla wszystkich, którzy będą wybierali się w ten region – być może moja relacja będzie w tym mogła być jakimś wsparciem.Ważną sprawą jest posiadanie mobilnego dostępu do Internetu, zainstalowanie przed rejsem odpowiednich aplikacji do korzystania z taksówek itd. – bez tego nie ma w ogóle mowy o jakimś budżetowym przemieszczaniu się na miejscu.Bardzo dobrze we wszystkich miejscach, w których byliśmy spisywała się aplikacja MAPS.ME i mapy off-line. Uważam, że bez nich w wielu miejscach ogarnięcie się zajęłoby mi znacznie więcej czasu.KosztyRejs rezerwowałem w maju 2018 roku. Za rejs w wersji 2-tygodniowej w kabinie wewnętrznej premium z uwzględnieniem dopłaty do jedynki zapłaciłem ok. 860 EUR (gdyby w kabinie były 2 osoby, koszt wyniósłby ok. 705 EUR/os.). W cenie otrzymałem pakiet napojów Brindiamo ważny w restauracjach i wszystkich barach.Przelot na pokładzie PLL LOT na trochę dziwnej trasie KRK-WAW-SIN-WAW-LHR kosztował mnie ok. 1900 zł, przy czym jak wspominałem wcześniej, ostatniego odcinka z Warszawy do Londynu nie wykorzystałem.Hotele w Singapurze przed i po rejsie rezerwowałem z wykorzystaniem punktów w programie lojalnościowym Accora z niewielkimi dopłatami.Koszt wizy do Kambodży pobrany na statku wyniósł 33,45 EUR.Cztery wycieczki zakupione na statku (Kambodża, Bangkok, Langkawi i Kuala Lumpur) kosztowały ok. 357 EUR ale ponieważ otrzymałem od Costy 325 EUR z różnych tytułów, zapłaciłem za nie tylko różnicę (32 EUR).Do tego należy jeszcze wspomnieć o obowiązkowej opłacie service chargé, zwanej dawniej „napiwkami” w wysokości 10 EUR/noc czyli 140 EUR.Komunikacja w Singapurze (metro, autobusy) kosztowała mnie w sumie ok. 20 SGD za 5 dni (z uwzględnieniem dnia przylotu i odlotu). Korzystałem tutaj z normalnej karty EZ Link i naprawdę sobie nie żałowałem. Moje doświadczenie pokazuje, że przy takim stylu zwiedzania jak mój, kupno nielimitowanych biletów turystycznych nie ma najmniejszego sensu. Przy tej ilości przejazdów nie opłaca się moim zdaniem korzystać z biletów jednorazowych w metrze (tzw. Standard Ticket) – wychodzą znacznie drożej.Jeśli chodzi o inne koszty, które poniosłem w poszczególnych portach starałem się o nich pisać na bieżąco w relacji. Chyba o niczym istotnym nie zapomniałem…Gdybyście mieli jeszcze jakieś pytania, pytajcie śmiało:-) Jednocześnie chciałbym podziękować wszystkim śledzącym relację, którzy towarzyszyli mi na trasie i dotrwali aż do tego miejsca:-) Dziękuję
:-)
…oraz przypominające chlebowce (ale tylko z wyglądu-w rzeczywistości to inny owoc):
Na miejscu czekał nas poczęstunek: lokalne owoce oraz desery:
Najciekawszy w smaku był czerwony banan z ryżem w soku z trzciny cukrowej zapiekany w jakimś liściu – akurat na powyższym zdjęciu widać jak jest krojony na kawałki.
Kolejnym punktem naszej wycieczki była lokalna wiejska szkoła podstawowa. Już sam jej wygląd mocno odbiega od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni:
Zajęcia w tej szkole trwają zazwyczaj od godziny 7 rano do 11 a w klasie jednocześnie uczą się 4 roczniki (dzieci w wieku 6/7 do 9/10 lat): dwa młodsze roczniki siedzą w ławkach po jednej a dwa starsze w ławkach po drugiej stronie klasy:
Na edukację ekologiczną raczej nie zwraca się w szkole wielkiej uwagi – jej sąsiedztwo to niestety jeden wielki śmietnik. Aczkolwiek z drugiej strony, zapewne ekologia i ochrona środowiska z punktu widzenia problemów z jakimi mierzą się codziennie mieszkańcy Kambodży jest prawdopodobnie bardzo odległym i urojonym dla nich zagadnieniem…
Ze szkoły zaliczyliśmy spacerek przez błotniste łąki do niewielkiej przystani, w której czekały na nas łódki parku narodowego REAM:
Przystań łódek zlokalizowana jest w okolicach lejkowatego ujścia rzeki Toek Sab:
W Kambodży zdecydowana większość społeczeństwa utrzymuje się z rolnictwa oraz rybołówstwa (dopiero od stosunkowo niedawna rozwija się przemysł – głównie odzieżowy). Idąc w stronę pomostu, z którego wsiadaliśmy na łódki można było zobaczyć m.in. pakowanie suszonych krewetek:
…a przy pomoście przycumowane typowe, niewielkie łódki rybaków:
Nasze łódki były nieco większe i miały zadaszenie co nieprawdopodobnie podnosiło komfort biorąc pod uwagę naprawdę spory upał:
W ramach ciekawostek: ten wielki wór na dziobie łódki zawiera kamizelki ratunkowe. Prawdopodobnie wymusiła to Costa jako organizator wycieczki – a niewykluczone, że je również dostarczyła.
Popłynęliśmy w górę rzeki Toek Sab wzdłuż mangrowców:
…a po drodze zaliczyliśmy przystanek w miejscu, w którym w głąb lasu poprowadzony był pomost, z którego można było z bliska zobaczyć namorzyny:
Sam pomost był w stanie „na słowo honoru”. Trzeba było dobrze uważać przed postawieniem każdego kroku:
Przy samej przystani można było zobaczyć również młode mangrowce, które dopiero „wyszły” powyżej poziomu wody:
Pomost wchodził kilkaset metrów w głąb lasu i kończył się wieżą widokową, której stan jednak był na tyle kiepski, że sami przewodnicy kategorycznie zabronili na nią wychodzić:
Powoli wróciliśmy do punktu wyjścia i chwilę później przystań pozostała za nami:
W miarę pokonywanych kilometrów, las namorzynowy zaczął przechodzić w zwykły las, z dużą liczbą różnego rodzaju palm:
Po drodze minęliśmy kilka niewielkich zabudowań rybackich:
….i w końcu dotarliśmy do przystani końcowej, zlokalizowanej tuż przy moście, którym przebiega droga nr 4 z Sihanoukville do Phnom Penh - i w niewielkiej odległości od lotniska w Sihanoukville:
I jeszcze pożegnalny rzut oka na nasze łódki:
Obok przystani można było zobaczyć lokalne osiedle składające się w większości z niewielkich domków postawionych na palach:
Bardzo rzadko kiedy robię takie zdjęcia ale tym razem nie mogłem się powstrzymać – całe osiedle dosłownie tonęło w śmieciach, które pływały pomiędzy palami domków i walały się dosłownie wszędzie. Smutne, ale to niestety jest prawdziwy obrazek:
Zresztą śmieci było widać praktycznie przez całą naszą podróż w górę nurtu rzeki, która niesie ze sobą wszystko: butelki, opakowania jednorazowe po jedzeniu, worki foliowe, resztki ubrań i trudno powiedzieć co jeszcze. Wiele z tych rzeczy jest zaplątanych w namorzynach burząc piękny obraz natury i generalnie bardzo uroczego miejsca.
Z przystani wróciliśmy bezpośrednio na statek. Było dopiero przed godziną 15 i pozostały mi jeszcze około 2 godziny czasu. Na statek należało wrócić do 17:30 ale biorąc pod uwagę, że konieczne było skorzystanie z portowego shuttle busa, przed bramą portową należało być najpóźniej 10-15 minut wcześniej. Korzystając z tego postanowiłem się jeszcze wybrać „na miasto” i zobaczyć dwie z atrakcji Sihanoukville wymieniane w przewodnikach. Ze względu na ograniczoną ilość czasu (a częściowo także opinie innych), plaże sobie całkowicie odpuściłem.Wrócę jeszcze na chwilę do pobytu w Sihanoukville:
Korzystając z tego, że po powrocie z wycieczki zostało mi około dwie godziny wolnego czasu, zaraz po tym, gdy wysiadłem z autobusu wycieczkowego, wsiadłem do portowego shuttle busa i kilka minut później byłem już przed portową bramą. Okolice mówiąc szczerze najpiękniejsze nie są:
Korzystając z przewodników i różnych rekomendacji zdefiniowałem sobie dwa cele: świątynie Leu Pagoda oraz Wat Krom (ta druga jest znana również pod nazwą Wat Utynieng).
Oczywiście jak łatwo się domyślić, zaraz po przekroczeniu portowej bramy obskoczyła mnie armia „tuk-tukowców” oferujących najlepsze w mieście wycieczki za równie najlepszą cenę. Objazdówkę po Sihanoukville oferowali za „jedyne” 30 USD.
Aby się od nich uwolnić, odszedłem ok. 300 metrów i będąc w sąsiedztwie Złotego Lwa:
…zabrałem się za zamawianie tuk-tuka w bardziej budżetowy sposób.
Wybierającym się w ten rejon polecam zainstalowanie na telefonie aplikacji PassApp oraz oczywiście zaopatrzenie się w Internet mobilny. Jeśli chodzi o ten drugi, ja cały czas korzystałem z tajlandzkiego SIM2FLY, który jednak miał spore problemy z zasięgiem w Kambodży. PassApp działa podobnie jak UBER, Grab Taxi, Navigo Thailand i podobne aplikacje z dwoma istotnymi różnicami: po pierwsze służy do zamawiania nie taksówek ale tuk-tuków (!) a po drugie nie można za jego pośrednictwem płacić. Płatność po skorzystaniu z tuk-tuka zamówionego przez PassApp odbywa się zawsze tradycyjnie czyli gotówką.
Tuk-tuków korzystających z PassApp w Sihanoukville jest naprawdę bardzo dużo:
Przy zamówieniu trzeba wybrać miejsce odbioru (ja wybrałem właśnie placyk obok pomnika złotego lwa) oraz docelowe i wskazać rodzaj tuk-tuka:
Reszta jest prosta: dostajemy informację o kolorze i numerze tuk-tuka, który przyjedzie, szacowanej cenie oraz czasie oczekiwania. W moim przypadku było to 2 minuty – i faktycznie mniej więcej tyle czasu czekałem. Zresztą tak jak w innych podobnych aplikacjach, widać w niej, gdzie jest „nasz” tuk-tuk.
Jeszcze kilka słów na temat płacenia i walut. Generalnie Kambodża ma swoją walutą (riel) ale drugą i zdecydowanie powszechniej używaną przez wszystkich walutą jest amerykański dolar. Zasada jest taka, że kwoty poniżej 4000 rieli (to równowartość 1 USD) płacimy w lokalnej walucie. Ewentualnie jeśli zapłacimy w USD, resztę otrzymamy w rielach. Dlatego dobrze zaopatrzyć się w drobne dolary – w Kambodży naprawdę się przydają.
„Mój” tuk-tuk przyjechał tak jak mówiła aplikacja. Jako cel wskazałem świątynię Leu Pagoda. Ruszyliśmy ostro z kopyta – o ile to w ogóle jest możliwe w tuk-tuku :-)
Naprawdę wielką zaletą PassAppa jest to, że kierowcy tuk-tuka nie trzeba nic tłumaczyć jeśli chodzi o miejsce docelowe. Widzi je na mapie (wg naszego zlecenia) i jedzie. Na znajomość angielskiego w Sihanoukville poza tuk-tukowcami z okolic portu (a i to pewnie nie zawsze) nie ma za bardzo co liczyć.
Kilka obrazków z podróży - tak wygląda detaliczna stacja benzynowa sprzedająca różnego rodzaju paliwa w butelkach (coś podobnego można było zobaczyć na Koh Samui – ale tam w ten sposób zaopatrują się głównie skutery i motory):
…a tak wygląda poważniejsza stacja benzynowa – tu w paliwo zaopatrują się ciężarówki.
Żeby było jasne: „normalnej” (w naszym rozumieniu) stacji benzynowej w Kambodży nie widziałem – ale być może zbyt mało uważnie się rozglądałem.
A to obrazki z podróży tuk-tukiem przez Sihanoukville:
Niestety bardzo szybko pojawił się problem. Leu Pagoda jest położona na wzgórzu (jest to również ponoć świetny punkt widokowy) i mój tuk-tuk miał problem z wyjechaniem pod górę. Kierowca nie dawał za wygraną chociaż było czuć i widać, że z wyjechaniem pod górę będzie duży problem. Gdy wyszliśmy z któregoś zakrętu i zobaczyłem w końcu nasz cel (naprawdę wysoko) uznałem, że nie ma sensu forsować biednego pojazdu i dałem kierowcy znać, aby się zatrzymał. Był szczerze uradowany, gdy w końcu zrozumiał (nie było to proste :-)), że rezygnuję z Leu Pagoda i jedziemy do Wat Krom. Fajnie jest taką drobnostką tak uszczęśliwić człowieka:-)
Z perspektywy czasu uważam, że to była bardzo dobra decyzja: Wat Krom jest tak dużym kompleksem, że mógłbym tylko tam spokojnie spędzić nawet 2 godziny. Gdyby udało się dotrzeć do Leu Pagoda w Wat Krom prawdopodobnie bym i tak niewiele zobaczył.
Po pokonaniu dwóch bram:
…wjechaliśmy na dziedziniec Wat Krom.
Wat Krom nie jest jedną świątynią - to naprawdę bardzo duży kompleks świątyń oraz obiektów składających się na szkołę mnichów buddyjskich, w której kształci się około 200-u adeptów. Najmłodsi z nich na oko mieli nie więcej niż 12-13 lat.
Honorowe miejsce na dziedzińcu zajmuje najważniejsza ze świątyń:
Otaczają ją dziesiątki posągów: