Fly4free.pl

Tymczasem okazało się, że polskim rezydentem Costy na statku jest Magda, z którą miałem okazję poznać się na rejsie z Savony do Dubaju w 2017 roku (relacja dostępna na forum). Polaków jest rzeczywiście całkiem sporo – dziś w Singapurze zeszło około 100 osób, wchodzi ponad 20 kolejnych. Wieczorem się spotkamy to dowiem się czegoś więcej.

Wypływamy o 20, następnym razem pewnie odezwę się dopiero pojutrze z Koh Samui.Pierwszy z trzech dni na morzu za mną. Optymistycznie zakładam, że zakończyłem wczoraj walkę z jet lagiem. Wstałem dopiero przed 11 i zamiast iść na śniadanie, wybrałem się na powitalną lampkę szampana z kapitanem :-):



Wczorajszy dzień na statku minął głównie na plażowaniu, jedzeniu i nicnierobieniu:







Właśnie przypłynęliśmy do wybrzeża Koh Samui.



Jest jeszcze wcześnie rano i wszystko widać przez mgłę, ale coś już widać :-)







Nie ma tutaj portu, który przyjmowałby duże wycieczkowce, dlatego zejście na ląd odbywało się będzie za pośrednictwem małych łodzi – tenderów, którymi będą częściowo statkowe łodzie ratunkowe a częściowo jakieś tajskie stateczki:



Statek rzucił kotwicę dość daleko od lądu w związku z czym transfer na ląd pewnie zajmie trochę czasu…

Aby wszyscy naraz nie chcieli wsiadać do tenderów, podczas dnia na morzu odbyła się dystrybucja darmowych bilecików. Ja schodzę w pierwszej grupie czyli zapewne w okolicach godziny 9:



Stoimy na wysokości miasta (?) Nathon, trwa przygotowywanie pomostów do zejścia ze statku a korzystając z tego, że pojawił się zasięg lokalnej sieci komórkowej wysyłam niniejszego posta.

Jeśli chodzi o utrzymywanie łączności ze światem, korzystam z kart tajskiego operatora AIS, które zamówiłem przez Internet jeszcze przed wyjazdem z dostawą do Polski (są dostępne w wielu serwisach aukcyjnych).

Podstawową kartą, z której korzystam jest AIS SIM2FLY z pakietem Internetu ważnym 8 dni (potem można doładować i przedłużyć) – działa w bardzo dużej części krajów azjatyckich z wyjątkiem Tajlandii:



Jeśli ktoś jest zainteresowany szczegółami to znajdzie je tutaj: http://www.ais.co.th/roaming/sim2fly/en/

W Tajlandii korzystam z kolei z karty SIM Traveller:



Ale oprócz tych możliwości jest masa innych. Na lotnisku w Singapurze, zaraz po wyjściu z hali przylotów widziałem na przykład reklamę takiego rozwiązania:



Można też kupować lokalne karty na miejscu, korzystać z WIFI itd.

Można również korzystać z ukraińskich kart SIM (Lifecell lub Kivstar), które zarówno w Singapurze, Tajlandii jak i Malezji mają w miarę sensowne (ale jednak droższe niż lokalne wynalazki) stawki roamingowe na Internet (np. w Lifecell – 500 MB/7 dni za ok. 20 zł, 100 MB/dzień za ok. 4,5 zł).

Tymczasem niedługo schodzę na ląd. Coś więcej napiszę po powrocie z wyspy na statek.@cywa13 – potwierdzam to co napisał @wocial – generalnie można schodzić ze statku wkrótce po przypłynięciu do portu ale jeśli chcesz to zrobić szybko to musisz zabrać bagaż ze sobą i zadbać o rozliczenie rachunku, żebyś na trapie nie usłyszał nie takiego „biiip” jak trzeba po zeskanowaniu karty :-) Wtedy trzeba wracać do recepcji. Oczywiście od tej zasady są wyjątki – w Europie np. wtedy, gdy poprzedni port był położony poza UE (formalności związane z przyjęciem statku w porcie mogą wówczas trwać dłużej). Poza tym pamiętaj, że zejście ze statku nie jest w wielu miejscach równoważne z tym, że możesz np. wsiadać do taksówki. Jeśli przypływasz do USA, Chin, Singapuru to czeka Cię jeszcze odstanie w kolejce do odprawy imigracyjnej w terminalu. To już od statku nie zależy. Mój rekord to prawie 3 godziny czekania w kolejce w Los Angeles, na szczęście miałem dużo czasu.

@mnowic76 – czytałem wcześniej o Sihanoukville i generalnie na nic nadzwyczajnego się tam nie nastawiam. Poza tym w ramach wydawania pieniędzy, które dostałem od Costy wziąłem wycieczkę ze statku do parku narodowego więc w okolicach portu pewnie zostanie mi niewiele czasu – ale jeśli tak to planuję tuk-tukiem objechać kilka punktów. Oczywiście napiszę.

@cccc – dziękuję i witam ponownie na pokładzie :-) Jeśli chodzi o statkową kuchnię i alkohole to praktycznie nic się nie zmieniło (menu, ceny i pakiety są dokładnie takie same jak opisywałem w poprzedniej relacji). A z lądu na pewno napiszę :-)

Właśnie przed chwilą wróciłem na statek.

Zrobiłem mały objazd po Koh-samui i oprócz Nathon, na wysokości którego zatrzymał się statek, odwiedziłem Wielkiego Buddę oraz kompleks świątyń Wat Plai Laem po czym przemieściłem się do Chaweng. Podróżowałem lokalną komunikacją (swoją drogą ciekawe rozwiązanie). Trochę więcej napiszę później, jak ogarnę zdjęcia.

Teraz tylko kilka zdjęć tytułem wstępu:


















I specjalnie dla @cccc informacje o cenach masaży na plaży Chaweng – zapewne do negocjacji :-)

Tak jak wspominałem już wcześniej, na Koh Samui dostałem się tenderem. Statek rzucił kotwicę tym razem naprawdę daleko od brzegu:



Transport na ląd zapewniały łodzie ratunkowe Costa Fortuny oraz dodatkowo kilka lokalnych stateczków wycieczkowych:



Mi w obie strony przypadł ten drugi i dobrze: tajskie statki były zdecydowanie większe w związku z tym mniej chybotliwe a dodatkowo nie tak klaustrofobiczne jak tendery z Costa Fortuny.

Po zejściu na ląd opadła nas cała armia taksówkarzy oraz organizatorów różnego rodzaju objazdów po wyspie:





Sam pierwszy widok Nathon – po pokonaniu kilkuset metrów nabrzeża był delikatnie mówiąc taki sobie:




Nie miałem zresztą w planie nic wielkiego w Nathon – poza wymianą pieniędzy. To raczej konieczność - w Tajlandii będę w sumie kilka dni a płacenie dolarami jest tutaj mało popularne a w większości miejsc wręcz niemożliwe. Na szczęście ulicznych punktów oraz banków oferujących akceptowalne kursy wymiany nie brakowało.

Następny punkt programu był prosty: złapać jakiś autobus w kierunku Bophut i wynegocjować podwózkę do jednej z atrakcji wyspy – Wielkiego Buddy.

Zanim do tego przejdę, kilka informacji na temat przemieszczania się po wyspie, które być może przydadzą się innym. Wyłączając taksówki, brałem pod uwagę trzy opcje: lokalne „autobusy” tzw. songgthaew, taksówki motocyklowe (motorbike taxi) oraz usługę typu Uber o nazwie „Navigo Thailand”. Aby korzystać z tej ostatniej konieczne jest uprzednie zainstalowanie na telefonie odpowiedniej aplikacji oraz posiadanie mobilnego dostępu do Internetu. Opcję tę traktowałem jako zapasową na wypadek, gdyby zawiodły dwie pierwsze.

Z motorbike taxi w realu nie skorzystałem ale kilka słów na jej temat. Jest ona przeznaczona do podróżowania w pojedynkę o ile ktoś nie ma mentalnego problemu z jazdą na motorze oraz ewentualnym „przytuleniem” się do obcej osoby :-) Osoby oferujące tę usługę można zobaczyć niemal na każdym kroku – są ubrane w kamizelkę z napisem „taxi” oraz numerem identyfikacyjnym. W większości gromadzą się w grupach więc można ich łatwo rozpoznać. Cenę należy wynegocjować przed kursem.





Podstawowym środkiem transportu, z którego chciałem korzystać były songgthaew czyli lokalne „autobusy”. Cudzysłów w tym przypadku jest w pełni uzasadniony ponieważ z autobusem w naszym rozumieniu mają one niewiele wspólnego:



Generalnie jest to niewielki zadaszony pojazd, do którego siada się od tyłu. „Na pace” są z reguły dwie ławki wzdłuż burt pojazdu. Pasażerowie często stoją również na pomostach z tyłu – rzecz raczej mało bezpieczna ale z tego co zauważyłem popularna. Szyb po boku nie ma, naturalna klimatyzacja w wersji doskonałej :-)



Przed wejściem do pojazdu należy podejść do kierowcy i ustalić gdzie się chce jechać oraz za ile. Targowanie się jest stałym punktem programu :-) Kierowca bardzo często pyta wprost ile jesteśmy w stanie zapłacić. Dopiero po uzgodnieniu miejsca i ceny należy wsiadać – warto pamiętać, że songgthaew nie posiada stałej trasy chociaż generalnie jeździ po głównej drodze wokół wyspy. Możliwe są różnego rodzaju „skoki w bok” (z czego skorzystałem).

Nie należy przy tym zwracać uwagi ani na to co napisane jest na tablicy z boku pojazdu (są tam głównie nazwy miejscowości np. Nathon-Chaweng-Lamai) ani na pokazywane przez kierowców niby-oficjalne tabliczki z zawyżonymi cenami za kurs na jakiejś trasie. Od początku trzeba też mieć świadomość, że jakkolwiek nie bylibyśmy dobrymi negocjatorami i tak zapłacimy co najmniej 2x więcej niż miejscowi. Brutalne ale prawdziwe…

I jeszcze jedna istotna sprawa: songgthaew nie mają żadnych przystanków. Można je zatrzymać w dowolnym miejscu machając ręką a będąc już w środku naciskając na przycisk dzwonka.

Moja pierwsza próba złapania „busa” zakończyła się totalną porażką. Gdy kierowca usłyszał, że chcę jechać do Wielkiego Buddy powiedział, że będzie to kosztowało 400 bahtów i nie przejawiał żadnej ochoty do negocjacji. Prawdopodobnie dlatego, że „na pace” miał już 6 osób ze statku, od których skasował zapewne właśnie tyle i gdyby ze mną dogadał się inaczej a tamci się o tym dowiedzieli np. w rozmowie podczas jazdy, to ryzykował, że więcej straci na nich niż zarobi na mnie. Proste :-)

Byłem też chyba za blisko nabrzeża, z którego wysypywali się pasażerowie ze statku…

Drugi kierowca był bardziej skłonny do negocjacji ale zatrzymaliśmy się na 200 bahtach i nikt nie chciał ustąpić. Grzecznie podziękowałem, odszedłem jeszcze dalej i zatrzymałem kolejnego kierowcę. Tym razem szybko doszliśmy do porozumienia – stanęło na 150 bahtach i minutę później siedziałem już na ławeczce i smagany cieplutkim wiaterkiem zbliżałem się do mojego celu.

Odległości na Koh Samui nie są duże (cała pętla wzdłuż wybrzeży wyspy liczy tylko 51 km) ale nie oznacza to, że pokonuje się je szybko. Po pierwsze pojazd co jakiś czas się zatrzymuje, zbacza z trasy, żeby kogoś dowieźć tam gdzie chce a poza tym co jakiś czas pojawiają się korki. Do Wielkiego Buddy jechaliśmy prawie 40 minut pomimo, że jest to tylko ok. 25-30 km. Jest on zresztą zlokalizowany poza główną drogą wzdłuż wybrzeża i kierowca dla mnie zrobił również „skok w bok”.

Świątynia Wat Phra Yai zwana po prostu jako „Wielki Budda” położona jest w okolicy Bophut na końcu długiego i bardzo wąskiego półwyspu – chociaż niewykluczone, że kiedyś była to mała wyspa, która dopiero później została połączona z Koh Samui usypaną sztucznie groblą. Przed wejściem na groblę mijamy majestatyczną bramę:



Głównym punktem świątyni jest wysoki na 15 metrów pomnik odpoczywającego Buddy. Znajduje się on na sporym wzniesieniu, co dodatkowo zwielokratnia jego wysokość:





Po jednej i drugiej stronie schodów prowadzących do wizerunku Buddy znajdują się małe świątynie, z których na wszystkie strony rozchodzi się jedyny w swoim rodzaju zapach – miks kadzidełek, owoców i trudno jeszcze powiedzieć czego. Do tego wszędzie kręcą się psy, które sprawiają wrażenie mieszkańców tego miejsca. W mniejszej ilości towarzyszą im koty.





Nad Buddą co chwilę przelatuje samolot podchodzący do lądowania na pobliskim lotnisku. Swoją drogą pasażerowie takiej maszyny muszą mieć świetny widok na Buddę.



Oczywiście jak na tego typu miejsce przystało, nie mogło zabraknąć ołtarzyków z modlitwami na każdy dzień tygodnia. Nie wiem tylko dlaczego środa ma jakieś szczególne znaczenie – jest dla niej przewidziana osobna modlitwa na dzień i osobna na noc. W pozostałych dniach tygodnia nie ma takiego rozróżnienia…





Chętni mogą wesprzeć świątynię datkami w oryginalnej postaci – kupując dachówkę z własną dedykacją:



Oczywiście Wielkiemu Buddzie towarzyszy cała masa sklepików z okolicznościowymi pamiątkami. Mnie najbardziej rozbawiły poniższe – chociaż może tego nie widać są one wielkości bardzo wyrośniętego dorosłego człowieka:-)






To prawie jak ciupaga z Krakowa – nie ma z Krakowem nic wspólnego ale od lat jest jednym z popularniejszych gadżetów sprzedawanych np. w Sukiennicach szkolnym wycieczkom :-)

Kolejnym punktem mojego programu była wizyta w kompleksie świątyń Wat Plai Laem. Z racji tego, że jest położony stosunkowo niedaleko od Wielkiego Buddy postanowiłem pokonać ten dystans na piechotę.

Po drodze miałem okazję zobaczyć dość nietypową z naszego punktu widzenia ale jak najbardziej typową w warunkach Koh Samui stację benzynową dla motycykli i skuterów:





…oraz lokalną knajpkę – niestety trudno było ogarnąć co ile kosztuje bo jednym obowiązującym tutaj językiem był tajski :-)





A ponieważ niestety mam duży problem z czasem a w zasadzie jego brakiem, o dalszej części tego co mnie jeszcze spotkało na Koh Samui czyli wizycie w Wat Plai Laem oraz Chaweng napiszę osobnego posta trochę później.

PS. W międzyczasie dostałem mało konkretnego maila od Costy, z którego domyśliłem się (bo wprost nie było powiedziane nic), że nastąpiła zmiana trasy rejsy w drugim tygodniu. Z tego co udało mi się jak dotąd ustalić dotyczy ona tylko kolejności portów – ale jak jest naprawdę dowiem się pewnie najpóźniej za kilka dni. Swoją drogą ciekawe, że wysyłają maila zamiast wysłać informację do kabiny – przecież wiedzą, że jestem na statku :-)Wat Plai Laem to naprawdę spory kompleks. Przeszedłem przez główną bramę: